dead letters

written letters to her
soulful words close to her
those words were everything....
for me from me to her my love..
but.. they left unread... till they became nothing....
to her.......as they are now "Dead Letters".....

pages....left unsaid....
memories...feelings were so untold
waiting for you oh dear....
as time passed by those lines vanished .....
my heart still beats for you...
but you have gone so far away......

compassionate lives come together..
with a passion alive....stays forever
all my life was yours...but you walked away...
fallen apart in broken peaces...
those letters those pages.....
written for you......all are left...."Dead Letters".....

- shashank navalkar

Crazyy..

A fallen angel made me breathless
dark shadows tracing firm darkness
still i am balancing the light within me
but people says im crazy behind me

soothing sound of background music
snoaring hound looked so drastic
man did it sounded that much lazzy
i know hthey think this is all crazzy

honored poet or dishonored poet
i am just nobody...
i be quiet coz its better...
being somebody
showing grace or feeling disgraced
i know i am not crazy it thats what i've said

writing poem so weird like
nobody ever heard
oh man.. i am a learner ..
dont put me over your head..
people says this is all hazy...
then why read if you call me crazy...

sometimes you will know

- shashank navalkar 20-12-2010

अनुभव

वाट बघत राहीलो
वाट बघत राहीलो
कधीच परत आली नाहीस
तुझ्याच आठवणींत गुंतत राहीलो...

प्रवास आयुष्याचा
तुझ्यासवे योजिला होता
का कोण जाणे तुझा दुरावा...
त्याने मोजला होता...

किनाराही साक्ष देत होता
माझा हा भीषण एकांत
तुझ्याविना जगण्याच्या सवयीस
शांतपणे दाद देत होता

हरलो खरच मी हरलो
आयुष्याच्या स्पर्धेत मी पडलो
आता कशासाठीच शर्यत नाही
कासव,ससा होता होता...
वाटेतला दगडच मी ठरलो

खरच देवा शिक्षा दिलीस
एकटं राहण्याची एक वेगळीच..
दुवा दिलीस
आता तिला पुन्हा मिळवणेही...
झाले असंभव
खरडतोय डायरी अन माझा हा भयाण अनुभव

- शशांक नवलकर २०/१२/२०१०

अबोल्या आठवणी...

सावरलेस बरे तू स्वत:ला
सोडून मला असा बिथरलेला...
हरकत नाही...आजकाल चालायचच
म्हणूनच समजावतोय स्वत:ला..........

तू गेलीस अन खूणा तुझ्या उरलेल्या
काही अलगदपणे सामवलेल्या....
आठवणींच्या सोबत अमर राहतील अश्या...
तर काही अचानक ओरबाडलेल्या

खूप काही बोलायचे राहून गेले...
तुझ्याजवळ व्यक्त करायचे राहून गेले
खेळ मांडला होता सर्व प्रश्नोत्तरांचा..
उरल्या होत्या फक्त ओळी...
काय करू आता ह्या सर्व पत्रांचं

एक एक शब्द वाचताना अश्रू ढासळले
जणू तो विधाताही मला सोबत देत होता
म्हणूनच माझ्यासकट उभे आभाळही भरून आले
कदाचित तोही एक वेगळीच पाऊसकविता लिहीत होता

अबोल्या आठवणीही मला सतावतात
तरीही त्या माझ्याशीच बोलायला येतात
वाटते पुसून टाकावं सारे काही...
पण पुन्हा नवी चित्र...नव्याने निर्माण होतात

पावलं माझी सुद्धा आता निराश झाली..
तुझ्या शोधात तीही आता हताश झाली
शर्यंत लागलीहोती जणू पाऊलखूणांची
काय करू ओढ लागली होती अजुनही तुझ्या सहवासाची

- शशांक नवलकर १६-१२-२०१०

रेघोट्या

गिरवता गिरवता हात खरडले
कधी कधी रक्तानी हातही बरबटले
हस्तरेशा ही गिरवल्या
नशीबाच्या रेशाही गिरवल्या..
रंग बदलत होत्या त्या रेघोट्या..

नाती बांधली..तोडली पुन्हा जोडली
काही हरवली काही सापडली काही..कालावश
अश्याच नात्यांच्या शोधात...
नकळतच मला त्या शोधत होत्या
रेघोटया.....

असं खूप सारं मनात घेऊन फिरत होतो
अनुत्तरीत प्रश्नांची उत्तरं शोधत होतो
निराश हताश सावकाश बसलो होतो...
तितक्यात एक मुलगा जवळ आला...
म्हणाला......
दादा दादा.... माझ्या हातावर ह्या रेषा...
काय सांगतात...

- शशांक नवलकर १४/१२/२०१०

too bad dream....

कसातरी वेळातनं वेळ काढत आलो..
तिला खास भेटण्यासाठी...
हातात नेहमीप्रमाणे गुलाबाचं फूल ...
फक्त तिलाच देण्यासाठी
तिला माझं भेटणं काही विषेष नव्हतं
पण मलाच ते खूप खास होतं
आज दिवस होता आमच्या मिलनाचा...
अहो जास्त विचार करू नका....
म्हणजे....आमच्या पहिल्या भेटीचा...
ती आली..
मी मात्र तिला पाहूनच हरवलो होतो..
तिच्या त्या लावण्याकडे बघता बघता..
स्व:ताच स्वत:ला शोधता-शोधता सापडलो होतो
क्षणातचं जवळं येऊनी थोबाडीत मारली...
का कशासाठी कळे ना..
पण त्या बेधुंद अवस्थेत..चांगलीच धुंद उडाली...
तीही मला एकटक बघत होती..
ओठांना काही तरी सांगायचे होते
पण शब्द ओठी येत नव्हते...
मला ही तिला काहीतरी सांगयचे होते..
पण काय करू यार...खरच मला धाडस होत नव्हते......
क्षण..क्षण..क्षणभंगूर झालो दोघे असे....
कोणालाच कळे ना ते आता बोलू तरी कसे
अखेर तिनंच पुढाकार घेऊनी..
म्ह्णाली...
प्रेम करतोस ना माझ्यावर...
मग वेळ का लावलास इतका...
बोल ना "आय लव्ह यू"
ओठी शब्द ते गुणगुणत होतो...
पण पुन्हा धुंद-बेधुंद क्रिया रिपीट झाली...
फक्त फरक एकच होता..
की ते एक भीषण स्वप्न होते...
आणि तुम्ही वाचताय काय...
चला निघा...आता माझी झोप उडाली...

- शशांक नवलकर ०५-१२-२०१०

एक बार माफ कर दो....

दोस्त हू तुम्हारा...
शायद दुश्मन बना दिया है....
कभी ऐसे सोचा न था....
यु मोड लेगी कभी...हमारी-तुम्हारी दोस्ती.....

बस एक छोटीसी ख्वाहिश ...
तुम्हारा अच्छा दोस्त बन सकू
ऐसे रूठ कर तुम नाराज ना होना...
क्योंकी बोहोत ही खूबसूरत है...अपनी दोस्ती...

अफसोस अब मुझेभी होता है...
तुमसे बात कर तुम्हारा वो गुस्सा होना...
शायद ही जिकर होगा कभी इस बारे मै...
वादा है मेरा...निभाना है....इस तरह है...हमारी दोस्ती...

खफा अब मैं भी हू...
तुम्हारे चले जाने से...
खफा अब मैं भी हू...
तुम्हारे मुझपर यू रूठ जाने से...

बस एक बार माफ कर दो ना .....

- शशांक नवलकर ०५-१२-२०१०

nightmare at mind street .......

rabid brinstorms demolished my intentions
stupid materialistic drastic intuitions........
all these happens when i made such creations

ohh god why u make me fall into this
i couldnt belive all i wanted will get such a miss
anyways i saw a cute little baby girl giving me a flying kiss

why am i writing some boring lines...
whisky beer and international wines
are they all'so stupid reading such a rhymes

never thought such a bad day...
but some one said leave it na just smile and play
thats why i smiled and end that day ........

writing such a poem... is not a dream
not that movie nightmare at elm street......
its a poem made by me "hehe" "nightmare at mind street"

- shashank navalkar 0135hrs 01-12-2010

a one स्टेप मदर...

एकदा मला भेटायचय...
भरभरून तुझ्याशी बोलायचय...
काळजात रूतलेल्या भावनांना
तुझ्यासवे थरथरल्या ओठानी...सजवायचय....
पण तू मला ऐकशील का रे ....
उरात उसळणा-या त्या छोट्या आशेचं एक स्वप्नं....

खूप काही बोलला होतास...
दोघं एक होऊ...
एकत्र आपले नवं विश्व घडवू...
एकटाच निघून गेलास मला एकटं सोडून .
एकच मोठी चुक केली...........
माझ्याच पोटी निघून गेलास..सारे काही कोलमडून

संपवून जावे सर्व काही....संपवूनी स्वत:ला..
ठरवूनी झाले सारे काही...पण काहीच घडले नाही...
सारे काही पुसून टाकावे पण ठळक असे काहीच मिटले नाही...
उद्रेक मनाचा कोणीच थांबवला नाही...
उद्रेक मज उराचाही कोणीच थांबवला नाही...

जगतेय जरी आयुष्य आता...
श्वासही माजे उरलेत फक्त त्या जीवासाठी...
जगायचे आहे आता प्रेम फक्त त्याच्यासाठी
बस झाली आता ही रड-कविता...
आयुष्य आहे आता माझे फक्त त्या तान्हुल्यासाठी...
जगायच आहे आता हसत खेळत फक्त.............

एकच सांगेन...हे जन्मदात्या...हे विधात्या...
जन्म माझा हिरावून घे...पण उमलणा-या कळींना.......
जन्म घेऊ दे.........उमलू दे...... एक नवी किरण बघू दे........

- shashank navalkar 2210hrs 01-12-10

तू अन मी....

ओळख कशी होते कळतच नाही...
कोणाशी कधीही केव्हाही....
कोणीच बघत नाही....
ह्या मैत्रीतही एक वेगळीच मजा असते..........
इतकी जपावी लागते,
नाहीतर खरच एक सजा असते
कोण म्हणतं नाती मैत्रीतनं घडत नाही..
करून तर बघा खरच काही बिघडत नाही....
मैत्री मैत्री करून कधी कधी काही मिळत नाही....
काळ वेळ मेळ ह्या सगळ्यातनंही मैत्री बनते
तुलाही हे सारं पटतं ना...
तुही कुणाशी तरी मैत्री केली आहेसच ना.....
जेव्हा होते मैत्री अशी.....
तेव्हा गोष्ट असते तुझी माझी....
आपणही दोघे मग अश्या कविता करू लागतो
अन नाव देतो.....
तू अन मी..........

- शशांक नवलकर १८-११-२०१०

हरवलेले क्षितिज.....

जन्मलो जगण्यासाठी...
जगतो आहे झगडतो आहे...
लढतो आहे वाचवतो आहे...
टिकण्यासाठी...टिकवण्यासाठी
तुटके फुटके...ठळकसे...पुसटसे
अस्तित्व.........

शब्द जमवतो...शोधतो...वेचतो
कविता लिहीतो...चारोळ्या लिहीतो...
कागद खरडतो..फाडतो...जाळतो...
ओल्या भावना..व्यक्त होतात.
सारे काही कॄत्रिमच का??
काही तरी कुठे तरी कसे तरी... असेल...
सत्य............

मजा मस्करी...खिल्ली...ताषेरे..
सगळी व्यंग एकत्र होतात...
हसू येते रडू येते....निरस भावना!
अनेक मुखवटे रंगवतो...रंग?
चित्रकार बनतो स्वत:च स्वत:चा
सावरावं लागते माझे मलाच...
मग शोध कोणाचा?....
तिच्या अस्तित्वाचा......

अश्या अनेक खिडक्या उघडलेल्या...
त्यातून दिसणारी अनेक दॄष्यं
त्या प्रत्येक दॄष्यांत दिसणारा मी......
तोच समुद्र तोच किनारा...
आशा निराशा..सुर्यास्त..सुर्योदय...दिवस...रात्र....
सारे काही एकातच समावलेले असे एक चित्र.............
एकच गोष्ट अव्यक्त...अस्पष्ट....
हरवलेले क्षितिज..................

- शशांक नवलकर २-११-२०१०

एक कविता....तुझ्यासाठी

dedicated to my best friend

बोलता बोलता तुझाशी.
इतकी हरवून गेले..
काळ खूप लोटला तरी...
कालच भेट झाली असे वाटले

प्रेम केले तुझ्यावर अनाहूतपणे...
केलेच का करतेच आहे
करतही राहीन....जन्मोजन्मी..
.
.
मग तू का नाही करत निमुटपणे...

आपले नाते असेच आहे का ?
तू म्हणतोस या राजाला राणी हवी...
शोध तिला माझ्यासाठी...
शोधणे इतके काही सोपे आहे का ?

राणी शोधणे कठीण आहे बुवा....
त्या पेक्षा तूच माझी राणी हो
बघा म्हणतो कसा...
चला पटला म्हणावं एकदाचा,...
ही नाती पण कशी असातात ना...
.
.
मग कळलं जोडी आहे सुंदर...
अस देतय कोणीतरी दुवा....
.
अग वेडू कविता लिहीलिये तुझासाठी...
मीच दिलाय तो दुवा...
जोडी आहे एकदम भारी.....
तुम्हा दोघांची.....
ठाऊक आहे मला...
सदा सुखी राहा तुम्ही...
प्रार्थना करेन तुम्हांसाठी "मी"
कायमची.........

- शशांक नवलकर २०-६-२०१०

वळणाच्या वाटेवर...

.

अनेक पाऊलं चालत गेलो..
धुक धुकं सारं धुसर होते
मनातली कोडी सोडवत बसलो...
पुढे वळण वाढतच होते

आज मला आठवतात
ते सारे मार्ग मी चालून गेलो....
तू सोडून गेलीस अन "मी" हरवलो...
अश्याच येत्या प्रत्येक वळणांवर
त्या आठवणी अशाच साठवतात..

दिवस तास मिनीटे सेकंद
चालत जातात चालत जातात
उंच सरळ रूंद अरूंद
आयुष्यात वळणं येतच राहतात

अनेक माणसं भेटत आली...
अनेक माणसं सोडून गेली..
एकच गोष्ट सारखी होती...
मी...मीच.. अन मीच.........
त्या वळणाच्या वाटेवर

- शशांक नवलकर २८-६-२०१०

आज जगण्यासाठी...

क्षणही अपुरे पडले सारे आयुष्य जगण्यासाठी...
का? कशासाठी..कोणासाठी....तुझ्यासाठी!...

अंधार दिलास काळोख दिलास...
आज जगेन त्या प्रकाशासाठी....

वादळे दिलीस पाऊस दिलास...
ओल्या आठवणी....फक्त माझ्यासाठीच..

जगायच होते तिच्यासाठी...पण स्वत:साठी??
व्याकूळ झालो त्या क्षणासाठी..अन आज..!!

खूप जगायचय पण क्षण कमी आहेत....
कारण....मुठीतली वाळू निसटत आहे..

तेजस्वी ज्योतीसारखं जळायचय...
पण आगही थांबत नाहीए आज...जाळण्यासाठी..

मी विदूषक झालो...हसवण्यासाठी...
पण कोणीच हसले नाही...म्हणून मी....

आज फक्त एकदाच.......
जगायचय....भरभरून आयुष्य...

उद्या............
जाण्यासाठी.....

- शशांक नवलकर २३-८-२०१०

त्याचा पाऊस , तिचा पाऊस अन मी........

एकटाच चालत राहिलो...
कोणाचाही विचार नव्हता...
विचार करत राहिलो तर...
अरे वेड्या थांब माझा हात धर...
तिचाच होता तो हात..
फक्त माझ्यासाठी...(तो)

स्वप्न बघितले होते मी...
तुझ्यासवे आयुष्य जगण्यासाठी...
तुझ्यासोबत आहे असेन रे...
तुलाही असच वाटत असेल ना रे..
साठली उरात अशी अनेक स्वप्नं..............
फक्त तुझ्यासाठी.....(ती)

सोबत नसते हल्ली तुझी...
म्हणे वेळ नसतो बोलायला...
म्हणून आजकाल तो ...
माझा सोबती झालाय .......
म्हणू नकोस काय रे आर यू "गे"...
तुझ्याविना तोच साथ देतो...भिजताना....(तो)

दुरावा हा सहन नाही होत..
जगणे श्वास एकट्यानेच
तुझ्याशिवाय अशी सवय नाही होत
मलाही मग एकटेच भिजावं लागते...
पाणवलेल्या डोळ्यांनी....
पापण्या उघडतात...ओढ फक्त तुझीच असते....(ती)

------------------------------------------------------
ओल्या पापण्यांनी सुकणारी स्वप्नं बघतेय ती...
ओल्या पावलांची वाट शोधतोय तो...
एक तरी वळण असेल जिथे.......
त्या दोघांचं मिलन....!
होईल का....?

कविता ही होते त्या दोघांसाठी....
ओथंबणा-या अश्रूंसाठी...
एकटाच चिंब बरसण्यासाठी.....
त्या दोघांसाठी
अन.......त्या पावसासाठी........(मी)

- शशांक नवलकर ०३-०९-२०१०

मी चुकलो...

कबूल आहे मला...
मी चुकलो...
पुन्हा पुन्हा.....तेच
नसेलही ठाऊक कुणाला...
का असा मी झालो...
का असा मी वागलो......
माहीत आहे मला
मी चुकलो....

कारण देता सगळेच म्हणे..
कारण देतो....
कोणा तेव्हा ना कळे....
असे मी का करतो....
मलाच उमगले मीच बदलले....
ज्याला त्याला तेच कळे....
मी चुकलो....

आज मजकडे काहीच नाही...
मी आज कोणीच नाही...
माझे अस्तित्व काहीच नाही....
मला जाणणारे कोणीच नाही...
नाही...नाही...नाही...
असे काहीच नाही.....
मी माझे अस्तित्व..स्वत: घडवेन...
पण ते म्हणतात...
मी चुकलो...

आता मला बोलू द्या...
तुम्हाला कळो न कळो...
मला माझं जीवन जगू द्या
त्यांना कळेल.....
माझं अस्तित्व....
मग म्हणू नका परत..
मी चुकलो..................................

- शशांक नवलकर १४-६-२०१०.

ओळख….

अकस्मात,अचानक,अनाहूतपणे
एकाच शब्दातही अर्थपूर्ण असते
भेटणे,सोडून जाणे,परतणे
ह्यांना जोडणारी ती ओळख असते

एक क्षणही पुरेल अशी भेट
नाते जे जुडेल अन भिडेल
जणू काळजंही एक होतात स्ट्रेट
अशी ओळख नशीबवतांनाच मिळेल!!

कोंणास ठाऊक नशीबात कोण आहे...
चांगल्या माणसांची ठेव भाग्यवंतानांच मिळते
अस कोणीतरी का म्हंटलं आहे>>????
ह्या सगळ्यांचा ताळमेळ करणारी तीच..........
एक ओळ्ख आहे .

- शशांक नवलकर ११-६-२०१०

अखेर कविता सुचली...

शब्द माझे हरवले
स्टेटस लावला बरा...
कविता लिहणे जमत नाही
बहाणा मिळाला खरा

पूर्वीसारख्या कविता का होत नाही...
असे का घडले काहीच कळत नाही...
वाटायचे असे खूप..
पण आता वाटणार नाही.....

कविता आहे सखी...
कविता आहे सोबत.........
असे कधी कधी वाटते ...
मग बहाणा सुचतो खरा...
लिहीणे पण मग चालू...भराभरा....

वाचाल ही कविता .....
हो...नाही...माहीत नाही....
ह्यातले काहीतरी असो..
काहीच हरकत नाही...

जेव्हा पण वाचाल तेव्हा वाचेल...
मग मला ही वाटेल..
चला अखेर कविता सुचली......................

- शशांक नवलकर ११-५-२०१०

आजकाल स्वप्न पण अपूरीच पडतात

पाहतो स्वप्न पूरी करण्यास
जीवन जगतो ती स्वप्न जगण्यास
मुठीतनं वाळूही निसटते हळूहळू
स्वप्न राहिले तिथेच...लागते जेव्हा कळू

स्वप्नात आजकाल एकच पोर असते..
प्रत्येकवेळी नाव काही और असते
प्रेमकहाणी जगायला जातो तिथेच ती भंगते जणू
स्वप्नच असते हो..प्रेमात असा कीतीवेळा कण्हू..

खर आयुष्य जगतानाही स्वप्न पडतात
पण कधी कधी घटना स्वप्नासारख्या असतात
आयुष्य स्वप्न बनण्याआधी जगून घ्यावे बरे..
काय माहीत केव्हा ते स्वप्न होईल पुरे...

नशीब...वेळ....काळ....सगळच कसं लागतं
ह्या सगळ्यांच गणित ज्याला जमतं
एका स्वप्नात काय काय बघणार...
तरी सुद्धा काय करणार.....

आजकाल स्वप्न पण अपुरीच पडतात........

- शशांक नवलकर ११-५-२०१०.

im enjoying the buzz

im enjoying the buzz

flew high from that life
odoured with the stinks of failure
came down again to rejoice
to gain back the new life

sorrow peice tears sadness
all you smell when youre a looser
but winning the judgements passionately
and...
moving on and on comes....
takes it over
when you be a looser

haterate betrayals and double cross
sound these words sour to hear
will this ever overcome your fear
just try to cross it over
i know this is better for despair

writing up the versions of my life
with these words and only words
some say this is weird
but i think they never heard
a word has its own world
i wrote this because.................
i am just enjoying the buzz.............

- shashank navalkar

एक विचित्र स्वप्न..

एक शापित स्वप्न..
मला पडलेल....
आगळ वेगळ
असच काहीसं घडलेलं...
अंधाराकडून प्रकाशाकडे वाटचाल
सारं काही विस्कटलेलं
पुन्हा उभं राहतय.....
माझं जगणं बदलतय
हळूहळू जगही बदलतय..
आता कळू लागलय
थोडं थोडं........

कोण कोणाचं का असतं
कस असतं.....कधी असतं..केव्हा असतं
एवढे सगळे प्रश्न का असतात...
त्याला उत्तर का नसतं
प्रश्नाला प्रश्न का असतो......
उत्तराला उत्तर का नसते.......
एवढे सगळे प्रश्न.....
अचानक सुटले !!!
नक्कीच स्वप्न असावं
तरी सुद्धा दिसतय सर्वकाही....
काहीसे धूसर....काहीसे स्पष्ट
कदाचित काहीतरी दिसावं

एक सावली.....
अपली आपलीशी वाटणारी?
जवळ येणारी दूर जाणारी.....
हवीहवीशी.......भांबावणारी.......
कोणीतरी असेल आपलं मानणारी...
एका सावलीवरून ती......दिसेल??
त्या सर्व प्रश्नांची उत्तरं......
ती देईल..........
म्हणजे ती माझी होईल???
असही होऊ शकते का ?
नक्कीच तेही एक स्वप्नच असेल......

अचानक........जाग आली........
आई विचारू लागली..
काय बडबडत होतास.......
मनात म्हंटल वाट लागली.....
त्या स्वप्नाला पण त्याच वेळी पडायच होतं
काहीच कळत नाही......
तरी सुद्धा....
स्वप्नाच्या नावाने....कोडचं होतं
माझ्या आयुष्याचं
सुटलेलं कोडं

शशांक नवलकर १०/३/२०१०

....

आजवर मी अश्या अनेक लोकांना गमावले ज्यांची किंमत माझ्या आयुष्यात अमूल्य होती... ते सर्व आज माझ्यापासून दूर आहेत.....वा मी त्यांपासून अलिप्त आहे. आज ही कविता अर्पण करतो त्या सर्वांसाठी ज्यांनी मला अगदी मनापासून जीव लावला... पण मी...........त्यांना गमावले.


आजही आठवण येते
त्या सर्वांची...
ह्ळूच पुन्हा साठवण होते ......
त्या गमवलेल्या नात्यांची........
म्हणतात नाती सहज तुटतात....
बनता बनवता ती नाती अशी बनतात....
जणू त्या नात्यांचे अनेक अनुबंध जुळतात.
तेच अनुबंध जपता जपता..
अनेक नाती हरवली...
मला हवी हवीशी माणसं........
मीच गमवली..
.
.
.
नाही मी त्यासाठी काही रडत नाही....
पण ती माणसं नाहीत म्हणून
हसतही नाही...
आठवण येते हो..
खरच मला त्यांची खूप आठवण येते.
कोणीतरी मला बोलून गेले......
काही माणसांची किंमत ती नसतानाच कळते...
खरच होते ते........
.
.
.
जी नाती अनमोल असतात.....
जी माणसं जणू सोन्यासारखी असतात......
त्यांची आठवण येतेच......
आजकल अशी माणसं क्वचितच सापडतील
ज्यांना मी दुखावलं...मी दुरावलं
ती आता फक्त कवितेतच माझ्या सापडतील.......
कदाचित ती मला मिळणारच नाहीत....परत.......
किंवा परत मिळतील का?????
.
.
.
आज नवी नाती जोडताना..
अनेकदा मनी विचार दाटून येतात.
पुन्हा तिला तसेच गमवले तर.........
पण नाही...आता मी जपेन.......
अगदी माझ्या श्वासांसारखी
ती नाती......
जपेन.......
.
.
ते अनुबंध...मी जपेन.............

- शशांक नवलकर २५-२-२०१०

persuit(s) of my happiness...

life devolvered me..
through everything...
still paying the debts of life..
returning the feelings..
all those heartly feelings...
to the people i lost...
it means to me..
everything...
they are ...
persuits of my life..
they are...
persuits of my happiness
.
.
.
yes...
dont forgive me....
hate me if you like
i am guilty of you....
for everything i did....
the pain..those tears...
all are my fault...
but my wish...
is to see you happy and smiling....
thats all i want...
thats all i wanted...
...from the beginning....
this is the end..
of my sad story......
and the new inning
of happiness...
though i see everywhere...
persuits of my happiness
.
.
.
i say thank you...
thank you for giving me will
for all this...
i will be greatfull to you...
always...
your wishes...your blessings...
will be there with me....
wherever i'll go..
you will be ..
the persuits of my happiness...

- shashank navalkar. 7-2-2010

च्या मारी........i quitt

कोण सांगत
उड्या मारायला...
जर मिळत असत
सगळच...जगण्यासाठी........
तर मी पण आज म्हणालो असतो......
"च्या मारी........i quitt".........

यशस्वी होण्यासाठी....
लाख-लाख मोजतात
एका पैश्याचीही किम्मत....
उरत नाही.....जेव्हा......
अपयश येतं अन...
तुम्ही म्हणता...."i quitt"

कधी बघीतलत मागे वळून
पुढे जाताना......
आपल्यासाठी त्यांनी
काय झिजवली होती......
सरळ संपवता न स्वत:ला
फालतू अपयशासाठी........
त्यांच्या उरात सुद्धा
येत असतील ना...... तेच शब्द.....
"i quitt"

खरच.......जगण्यासाठी यश हवेच का.......
try being a looser man.....
त्यांना जिंकण्याची जिद्द असते......
म्हणूनच ते जगतात........
but being a looser
is a winner in the making.......
मग बघा तुम्ही कसे यशस्वी होता ते........
so quitt the word i quitt..........

कोणी तरी तुमच्यासाठी जगतय...
तुमची वाट पाहतय
नका तोडू त्यांच्या आशा-अपेक्षा........
स्वत:च्या अपयशासाठी.....
life is always there....
just live it........

i do the same....
मग तुम्ही सुद्धा म्हणाल............
कशाला हवं
"च्या मारी........i quitt".........

- शशांक navalkar १-2-२0१0...

क्षितिज (भाग १, भाग २, भाग ३)

क्षितिज - भाग १

आगीतून क्षितिजाकडे जाताना...
मी त्या दोघांना पाहिले........
त्यांच्या शवांवरती अश्रू-फुले वाहीली..........
खरच.....कधी वाटले नव्हते...
थरारून जाईन मी ही इतका.........
त्यांच्याबद्दल लिहीताना.........
आयुष्यावर काय सगळेच लिहितात..
मी पण लिहीलय कित्येकदा...
त्यांच आयुष्य........
लिहीताना.....
माझ्या अंगावरही काटा आला होता
काट्यांतून वाटा काढणारे त्यांच लक्ष्य....
त्यानेच माझे लक्ष वेधले.
त्यांचे लक्ष्य काय होते?
माहीत नाही.......!!
त्या प्रत्येक शब्दात.....
मी त्यांचं आयुष्य जगुन पाहिले........
खरच......
तेव्हा कोठे कळले होते
लक्ष्य नक्की काय असते
================================
क्षितिज - भाग २

लोकं म्हणतात......
तुझ्या कविता वाचल्या की...
अंगावर काटा येतो.........
मग मला सांगा......
त्यांच काय होत असेल......
जे असं आयुष्य प्रत्यक्ष जगतात..........
एकाच कवितेत किती प्रश्न....?मलाही पडलेले.......
त्यांच जग...त्यांची स्वप्नं...त्यांची दु:ख
लिहीताना.....अनुभवताना..........
सगळा प्रश्नोत्तराचा खेळ असतो
जो जिंकेल...
तो एक नवीन प्रश्न असतो..........
मग खेळ पुन्हा सुरू.....
लपंडाव....पकडा-पकडी....चोर-पोलीस
अन व्हू...डेअर्स विन्स...
नशीबाचा.....
(नव्यानेच महतीस आलेला एक खेळ "bang bang")
================================
क्षितिज - भाग ३

ह्या सगळ्यात...........
खूप झिजते........
खरच.....असच असतं का जीवन....
जगण्यासाठी...मरण्यासाठी......मारण्यासाठी...;
जिंकण्यासाठी ?!
असच जिंकायच होतं
त्यांना त्यांच क्षितिज........
पण.....
नियतीचा साला खेळच निराळा..
त्यांना त्याच्या क्षितिजापर्यंत
पोचवता...पोचवता...
त्यांनासुद्धा वर पोचवलं........
जाता जाता खूप घेऊन गेले.........
अन एक गोष्ट देऊन गेले......
जगण्याची एक नवी आशा....
पार करण्यासाठी डोळ्यासमोर ठेवले होते.......
एक नवे क्षितिज..........
त्यांच लक्ष्य......त्यांच क्षितिज
काय होतं माहित आहे का?
नाही ना....?
विचार करा........
नक्कीच सापडेल

- शशांक नवलकर २०-१-२०१०

शेकोटी...

एक ठिणगी
आयुष्य बदलू पाहते...
ऐकले होते....
वणवा पेटला की
सर्वत्र आग पसरते
पाहिले होते....
पण एक शेकोटी........
दोन आयुष्यांना भस्म करून जाते
कधी ऐकलय का ?
ती शेकोटी तशीच होती...
जळत होती मंद ज्वालांसकट....
अन राख वाढली होती आता...
कोणास ठाऊक...
त्या दोघांचा अंत...
किती आग लाऊन गेला............
पण ती आग लागली होती
शेकोटीपासून शेकोटीपर्यंत.........
हो.....पण त्या दोघांच्या भस्माने...
भरपूर ठिकाणी वणवा पेटला...
अनेक बदल घडवून गेला
जणू त्यांचे क्षितिज
अनाहूतपणे एक झाले होते....
अन ते दोघेही
आज त्या क्षितिजापार आहेत.....................
पुन्हा असे कोणी होईल का ?
एक नवे क्षितिज गाठण्यासाठी...........
असेल का तीच शेकोटी.....!!
तो पर्यंत जळत........................?

- शशांक नवलकर १९-१-१०

कारण..............

"तो माझा बाबा होता"
तडफडत होता
पोरासाठी.........
जीव होता ह्या लेकरासाठी...
पोरका झालो ...........
काय चुक होती त्याची???????
काय चुक होती माझी...........
सर्व संपले होते
उरला होतो फक्त मी.............
जागते रहो...... हेच लिहायचे होते ना ?
मग बघा..............
उद्रेक होतो मनाचा तेव्हा कस वाटते
.
.
.
तो मुलगा कोण होता ?
त्याचे नाव काय होते.........
कधी कळलेच नाही...........
for a change म्हणून मी तेथे गेलो...........
.
.
.
त्या भिंतीवर लिहीलेले .........
("जागते रहो" खोडलेले)
.
.
"वापस मत आना"
मी तिथे पाहिले तेव्हा कोणी नव्हते.........
मी तिथून निघून गेलो..........
सकाळी news मध्ये
तेच ठिकाण....
तोच मुलगा....
साखळीने बांधलेला....
किंचाळत होता................
"तो माझा बा होता"
"तो माझा बा होता".......................
.
.
.
कारण..............
त्याने ३० जणांना दगडाने ठेचून मारले होते
त्या ठिकाणी प्रत्येक भिंतीवर
"वापस मत आना" लिहीले होते
चुक कोणाची ?
त्याची.........?
त्याच्या बापाची ?

- शशांक नवलकर १५-१-२०१०

अखेर....

अखेर....
तिने ते बंड जिंकले....
त्या भिंती...अन त्यावरील गिधाडं
सा-यांना मात देऊन
ती निघाली....
धावत होती...पळत होती...
जग धावत होते..थांबले होते..
ती सुद्धा...
तिचे तिलाच कळत नव्हते..
नकळतच कुणा परगावी...
माणूस माणसास अजाण जेथे
असे एक नगर..विस्कटलेले...
प्रहर रात्रीचा..
दॄष्य तेच शेकोटीचे..
अन विस्मरलेल्या आठवणी...
पेटून उठल्या....
अग्नीच्या मंद प्रकाशात...
अजाणतेपणी कोणीतरी स्पर्शले...
निर्विकारपणे...निर्लज्ज....
मागणी.....
शरीराची..व्याभिचाराची....
अनावरला क्रोध तिचा...
जणू क्रोधधारी चंडिका...
शिर छेदिले करवतीने.....
पुन्हा एकदा लाल रंगाच्या गुलालाने...
तन तिचे बरबटले...
मन तिचेही तेव्हा निर्विकार झाले..
आजवर कोणत्याही स्त्रीला तेथे...
कोणी छेडले...नाही
ना कधी कोणीच पुरूष तेथे आढळले...
मी एक दिवस news मध्ये पाहिले....
पोलिसांनी तिला कैदेस नेले..
स्त्रीशोषणास लढा देण्याची
हि शिक्षा..?
असेच असते का न्यायाचे तंत्र....
कधी कोणीच जगू शकत नाही का ?
स्वतंत्र......

- शशांक नवलकर १७-१-२०१०

chemical romance (भाग १,भाग २,भाग ३)

chemical romance भाग १

त्याने दगडाने ठेचले होते...
काय कारण होते.?
तिने गर्दना छाटल्या होत्या
कशासाठी??
त्यांचे नाव गाव काय होते??
ते कोण होते
काय माहित ???
बापाच्या सुडासाठी...
ठेचले ज्याने
तंत्रद्न्य म्हणून गुणगान त्याचे...
विदेशी तरसूनी आला
परतूनी बापासाठी....
त्याणे वाहिला देह बापा वैंकुंठा....असा....
तो महेश.............
पिता-प्रेमासाठी आयुष्य सोडले...
सा-या जगाशी वैर जोडले....
दैवानेही पाठ दाखविली...
तरीही....
त्याचं नशीब काही और होते..
दुष्कॄत्यासाठी कैदेस नेले...
पण तो कधी तेथे गेलाच नाही ????!!!!.......
============================================================
chemical romance भाग २

आयुष्य जगण्या
सुंदर स्वप्ने रंगविली...
आकाशी उंच उडण्यास...
भरारी घेतली....
ती....कोण होती.....
मदनिका..भवानी...सटवी....गावभवानी.....
नाही..यापैकी कोणीच नाही !!
लावण्यवती बुद्धिमान....अशी..
प्रामाणिक विद्यार्थिनी...अन शिक्षिका....
वैशाली..........ती...
इभ्रतीसाठी....झटली...
इवल्या पोरीचा जीव वाचवण्या
स्वत:च हलाल झाली........
पण जीव गेला तो गेलाच........
त्या इवल्या पोरीचा अन त्या अनेक पोरांचा
सुद्न्य असूनही...वेडास शरण जाऊनी.....
जगास वेड लावले....
अन पुन्हा एकदा त्यांचेच लक्ष वेधले.......
ती कैदेस कधी गेलीच नाही !!???

============================================================

chemical romance भाग ३

"प्लीज मला इथून सोडवा.....
मी वेडी नाहिए.........."
"तो माझा बा होता.....
त्याने कोणाचे काय बी केले न्हाय"
ते किंचाळत नव्हते....
एक मेकांस सांगत होते...............
अचानक...
त्यांच्या van जवळ स्फोट झाला....
सारे काही सुन्न्न झाले....
कोणास काहीच ऐकू येत नव्हते......
ते दोघे ही हातात हात धरून पळाले ??!!
का ??
पोलीस त्यांच्या मागावर होते.....
पण ते पळत होते..........पळत होते..................
एका रसायन कारखान्यात गेले...
थंड वारा...चांदणे.....एकमेकांकडे बघताना...........
असे काही नव्हते.....
शीत वातावरणात
दुर्गंध अन कोंडणारे श्वास....
अपर्यायाने त्यांना बाहेर येणे उणे
वाटेत शेकोटी..दिसली...
.
.
.
.
.
दोघांनी एक-मेकांस मिठी मारली....
पोलीसांनी दोघांस एकत्र पाहता गोळी मारली...
अन.................

- शशांक नवलकर १८-१-२०१०

बंड....

थरथरते अंग..
भिजलेले ओले चिंब..
सगळे भुकेल्या नजरेने बघत होते....
हात पाय बांधलेले...
अशी मी एक वेडी...
कोण मी?
मी वेडी नाही.......
तुम्हाला मी भीत नाही.
मागणे आहे मला...
त्या ईश्वराशी..
ज्याने मला बनविले..अन मला...
का ? ह्या नर्कात घालविले........
हटणार नाही मागे मी आता
कोणात असेल दम...
या रोखून दाखवा...
पुकारले आहे मी आता बंड....
.
.
येथे छळणा-याही स्त्रीया..पिळणा-याही
"लेज" म्हणून मिरवणा-या डिवट्या
मला इथून निघायचय..
कोणी माझे ऐकतय का ?
प्लीज मला इथून बाहेर काढा...
कोणी ऐकतय का............?
पुन्हा तेच ऐकू येई
"चुप बैठ ___ साली...."
मी म्हंटले...
"तु कौनसे घी से बनी है"
पुन्हा माझ्यावर हात उगारला गेला...
तोल तेव्हा माझाही सरकला
काय होत होते कळत नव्हते
जणू ह्यालाच कोणीतरी "असायलम" नाव दिलं होते
मीही आघात केला...
त्या सटवीचा खून केला...
बस्स्स्स झाली ती पिळवणूक....
अखेर मी मुक्त झाले...
आयुष्य जगण्यासाठी..
मोकळे श्वास घेण्यासाठी...
पाखरासारखे बागडण्यासाठी.....
मग मागून एकाने विचारले..
"क्या आयटम रेट क्या है तेरा ?"
.
.
ते असायलम होते की कारखाना ??
"बार"कोड असेलल्या बाहुल्यांचे दुकान...
का एक चक्र..
नर्कातून नर्कात अन नर्कातूनच नर्कात ...
कोणी सांगेल का ?

- शशांक नवलकर १४-१-२०१०

"त्यो माझा बा व्हता"

त्या रूमवरची पोर
म्हणे आजकाल उघडी नागडी फिरते
कुठं गेली ती...
कोणी सांगेल का ?
कोणाकडे गेली ती
सांगेल का ?
लोकं म्हणतात
आजकाल ह्या ठिकाणी कोणी फिरकत नाही...
त्या भिंतीवर काय लिव्हलय...
म्हाईत हाय न पोरा...
कोणी ह्या शिवाय काहीच का बोलत नाही???
जेव्हा पाहिले मी तिथे...
पडले होते कुजलेले शव तेथे....
अन भिंतीवर लिहीले होते
"जागते रहो"
का कोणी ह्या शवास उचलले नाही..
का त्याचे कोणी पोस्ट मोर्टम केले नाही...
का ते असेच सडत राहीले...............????
.
.
.
.
"थांबाआआआआआआआआआआआआआअ"
ते प्रेत काहीसे ओळखीचे भासे...
कधीतरी पाहिले काही सापडले असे...
माझा फोटो या प्रेताकडे कसा...
माखल्या रक्तबंबाळ हातांनी
प्रेतास त्या उचलले.....
दूर ठिकाणी त्यांचे
मी अंत्यसंस्कार केले............
काय गरज होती...मला
ते सर्व तरीही केले
कारण...................
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"तो माझा बा होता"

- शशांक नवलकर १४-१-२१

अनामिका..

मनी अनेक स्वप्ने असे
ती पूर्ण करण्या सामर्थ्य तसे
सुंदर कूरूप यात मतभेद नसे
अश्या सोज्वळ स्वभावाची....
अनामिका...असे
आयुष्य तिच्यासाठी रंगमंच असे
माणसं सगळी कठपुतळी अन
त्यांचा सूत्रधार तो वरचा असे..
अन ती तिच्या जगाची राणी...
असच काहीतरी boaring
मी लिहीत असे
पण एकदा....
एक प्रसंग तिच्या आयुष्यात आला
जणू तिला पूर्णत: बदलून गेला...
दुपारची वेळ
ती आपल्यातच गुंग...
दोन स्त्रीयांनी ओरबारडले....
तिच्या अंगावरून रक्त वाहू लागले...
तिला केसांनी फरफटत..
एका अद्न्यात ठिकाणी नेल
म्हणे त्याला "असायलम" म्हणतात .
अश्या ठिकाणी वेड्या लोकांना ठेवतात ...
अनामिका वेडी ??? का ?
स्वप्न बघणारी माणसे वेडी का ?
आयुष्य - कटपुतलीचा खेळ समजणारी वेडी का ?
देवाला त्याचा सुत्रधार मानणारी वेडी का?
काय करणार
आजकाल सगळीकडेच वेड्यांचा कारभार...........

- शशांक नवलकर १२-१-२००९

"असायलम"

दूर कोणत्या ठिकाणी
अंधार्या खोलीत मला ढकलून दिले
बोटांची नख विखुरलेली
केस विस्कटलेले
अंग घामाने बरबटलेले.........
अन माझ्या नावापुढे शिक्का..............
वेडी !!!
का?
मी वेडी नाहीये ............
मला वेड लागलेले नाहीये...
रक्ताबद्दल रक्त
आणि हिसाब बराबर
हाच हिशोब आहे ना ह्या जगाचा
मग मी हि तोच मांडला होता ना
सर्व म्हणाले तोंड काळे करून आली भवानी
मग मी हि त्यांना म्हंटले
आज मी तोंड काळे नाही........
........लाल करून आलेय
म्हणून मला इकडे फेकले......
त्या मुडद्यांनी
अंधार्या खोलीत मला खुप भीती वाटते
काका मला प्लीज इथून बाहेर काढा
प्लीज इथून बाहेर काढा ...........
.
.
.
.

मागून एक सावली आली..........
सावलीतून एक हात माझ्या खांद्यावर पडला .............
अन माझ्या तोंडावर जोरात आघात झाला .........
कोणीतरी माझ्य्हा कानाखाली ठेवून दिले
अन कानात फक्त घुमत होते.........
चूप बैठ "....." साली
पागल कही की.........................

- शशांक नवलकर १२-१-२०१०

"WRONG TURN"

माणूस चुकतो
सुधारतो..
चुकत राहतो
सुधारत राहतो..
पण कधी कधी एकदा चुकतो..
तो शेवटचाच...
चूक-अचूकाचा तो खेळ
अन एक wrong turn..

प्रेमात पडतात
हरवून जातात...त्या प्रेयसीत
आयुष्य हरते...सारे काही हिरावते
कोणी सांगितले?
प्रेमात पडायला...
प्रेमात पडणे-तुटणे फुटणे....
breakoff करणे...
रडत बसणे
आणि बरेच काही..
मग एक wrong turn...

अपयश येते
नैराश्य येते........
खूप दु:ख होते
दारूत तुंडूब बुडावेसे वाटते....
नशा करावसे वाटते...
मग एक वेगळा नशा...
"बाई"...
एवढ्या उचापती कशसाठी?
यशासाठी की अपयशासाठी...
खरच या सगळ्याची गरज असते का ?
असाच...
यश अपयशाचा हिशोब...
अन एक wrong turn....

चूक - बरोबर
प्रेम - ब्रेकोफ - विरह
यश - अपयश - नशा - मॄत्यू
या सगळ्याची साखळी
अश्या अनेक साखळ्यांची माळ
कशासाठी? ...???
प्रत्येक वेळी
wrong turn असायलाच हवा का ?

- शशांक नवलकर १०-१-२०१०

जागते रहो!!!

रोज रात्री
एक आवाज ऐकू येई........
"जागते रहो"..
वाटे कोण म्हातारा कान खातोय
रोज रात्री रूम वर जाताना...
शेकोटी पेटलेली पहायचो...
काही माणसे पाहायचो...
बाराच्या सुमाराला
नेहमी आवाज ऐकू यायचा...
"जागते रहो"....
एक थंड रात्र....
लवकर घरी परतताना..
सर्वत्र अंधार होता..
शेकोटी दिसत होती...
माणसे हसत होती..........
आज तो आवाज आला नाही...
माझा डोळा काही लागला नाही...
काही चुकल्यासारखे वाटले...
खिडकीबाहेर डोकावले.........
पुन्हा कधीच झोपलो नाही....
त्या म्हाता-या बाबाचे
शव उलटे टांगलेले....
रक्त शिरातून गळलेले.......
अन लिहीले होते.........
"जागते रहो"

- शशांक नवलकर ९-१-२०१०

"BANG BANG "

रात्रीचे दॄष्य आजही आठवते
टांगलेल्या बाबाचे...
.
.
तीच रात्र...
तीच रूम
पण माणसं नवी...
त्या दोघीजणी
एकमेकींस अनोळखी..
त्या मुलीला शेकोटी बघायला आवडते
शेक घेण्या ती तेथे गेली...
अंधार..
थरथराट..
कर्कश्श आवाज..किंकाळी
अन सर्व बांध फुटले.....
अश्रू वाहू लागले..
रक्त सुद्धा........
बस्स...
पुन्हा ती कधीच
उभी राहू शकली नाही....
शेवट नेहमी सुरूवातीलाच होतो...
सुरूवात शेवटापासून करावी
उरली होती ती एकली
थरार अजुन वाढत होता...
त्यांना कोणी थांबवणारे नव्हते...
ती स्त्री...धाडसी
न कोणास बिलगणारी...
पण धरणीकंप होता सारे काही कोसळतेच
घेराव घातला...
मिळून करू बलात्कार....
त्यांनी ठराव मांडला....
तेव्हा रात्र निजत होती..
न कोणी ऐकणारे न कोणी बघणारे
होत होता "GANG BANG"
बांध फुटत होते बंधही तुटत होते
रक्त वाहीले सर्वत्र......
झाले सारे काही शांत
ऐकू येत होते तेव्हा फक्त
"BANG BANG"

पण ते रक्त तिचे नव्हते.......

- शशांक नवलकर १०-०१-१०

उत्तर आहे का ?

हम्म...
दर वर्षीप्रमाणे आजही तेच झाले
जे व्हायचे तेच झाले
जगण्यासाठी..
कोणाला तरी मारावेच का?
आजही कोणीतरी जीव देतय
तितकाच जीव घेतय.......
कोणासाठी...कशासाठी...कशामुळे..
उत्तर आहे का ?
स्वप्न होतं त्याच्या बाबांचे आईचे
रोज त्यांच्या स्वप्नांची राख होते...
सिगरेटच्या ashट्रे मध्ये
त्यांच्या कष्टाचे चीज.....
चाखनाच्या प्लेट मध्ये संपते
हे असले चिल्लर जगणे कशासाठी..
स्वार्थासाठी...पोटासाठी....प्रेमासाठी!
उत्तर आहे का ?
मोठ्या आशा-आकांक्षांचे आयुष्य
अपयशासाठी संपवले जाते
असे !
त्या आई-वडिलांचा काय दोष
मित्र-आप्तेष्टांचा काय दोष...
उत्तर आहे का ?
हे असच चालू राहील का ?
की सारे तसेच चालत राहील.......

- शशांक नवलकर ९-१-२०१०.

हे शब्दच असे.........

हे शब्द असे
लिहीत जातो तुझ्यासाठी......
ओवी अशा गुंफत जातो
अनाहुतपणे...
श्वासही बनू लागतात शब्द तुझे.........
त्या श्वासांतून जन्मते कविता.......
तुझ्यासाठी.......
हे शब्दची आयुष्य....
आयुष्य ते जगणे .......
शब्दासाठी.....त्या कवितेसाठी...
अन त्या कवितेतली.......
तू.................
ओळखले तुला आज..
शोधत होतो खूप काळ......
अन इथेच होते मी म्हणतेस...
भेटलोच आपण काल........
बघ कसे नाते निर्मिले......
बोलावसं वाटतय....खूप बोलावसं वाटतय
indeed...... i miss you....
.............
.........
......
...
.
आता तू जगायचस....
मस्त जगायचस..........
हसायचस.........
थोडसं दुखतय ना......
मी असेन आता........
तुझ्यासाठी..... तुझ्यासोबत...........कायम........
एकच करायचस.........
फक्त हसत राहायचस........
मनमोकळं जगायचस.......
बस्स........एवढच मागतोय.........
देशील ना................

- शशांक नवलकर २७-१-२०१०

का असा....खेळ मांडला.....?

स्वप्न रंगवता रंगवता..
तोडून गेलीस........
आयुष्य बनवू जग दोघांचे...
उध्वस्त करून गेलीस....
ह~ बनवलेस न मला...
तुझ्या हातातले खेळणॆ...

तुझ्याशिवाय जगू शकत नाही...
म्हणायचीस अन काय काय सांगायचीस
काहीच खर नाही..
सगळेच खोटे होते ना ते.........
मग हसणे काय रडणे काय......
भीषण सत्य होते "ते"...
माझ्याच आयुष्याचे.....फक्त माझ्या.........
.
.
बनवलेस न मला....
तुझ्या आवडीचा जोकर........
.
.
त्या जोकरला ही कंटाळा येइल...
हसण्याचा...रडण्याचा...
परत हसण्याचा.....परत रडण्याचा
तो ही शिव्या देईल तुला..
हसवण्यासाठी...रडवण्यासाठी अन.......
फसवण्यासाठी...........
फसवलेस न मला.......
तुला एकटीलाच हसण्यासाठी.......
.
.
तुझ आयुष्य एक कोडं...
जळमट्यांनी भरलेलं एक कोपर
गुंता....तुझ्याच उलट०सुलट विचारांच......
रहा तिकडेच पडून
तेच तुझ विश्व...तेच तुझ आयुष्य....
जा रहा तू एकटीच...
.
.
माझ्या जगात खूप काही आहे..
जगण्यासाठी...आनंदी राहण्यासाठी...
माझी माणसं....माझे मित्र......माझ्या मैत्रीणी...
अन "ती"...माझ्यासाठी वाट पाहतेय.......
.
.
.
पुरे झाला हा खेळ........
मी जातो......
may god bless you.....
or else.........
just go to hell.................................................

- शशांक नवलकर २५-१-२०१०

"escorted"

पाठविली मला त्या देवानं
जगण्यास सुंदर रूपानं
पण लावली मला ह्या लोकांनी लेबलं
रांड, वैश्या, call गर्ल, लेज अशी......
काय दोष होता माझा...........
जी लोकं माझ्याच अंगाशी खेळतात
तेच माला ही असली नावं देतात
माझ्या आयुष्याचे वाट्टोळे.......
........ करणारे हे कोण???
"*****" साले.............
.
.
.
प्रत्येक जण माझ्यावर काय ना काय लिहीतो.......
कोणी मदनिका...कोणी भिंगरी.....
कोण सांगे माझे विझलेले अस्तित्व........
कोणी दाखवे माझ्या चिंध्या.........
त्या पुरूषांच्या चड्ड्यांवर कोणी केली का कविता ??
त्या नाच्यांवर केली का कोणी कविता.....
इथे सा-या पोरींनाच झेलावा लागतो.......
"अत्याचार"
आणि साले बोंबलत फिरतात
"aankho ka hai dhokha aisa tera pyaar.........
........tera emotional attyachaar"
काय करणार सगळेच असतात लाचार........
म्हणूनच हे श्रीमंत सिस्टीम आहे.....
नियतीनं बेकार............
म्हणून स्त्रिया असतात बाहुल्या इम्पोर्टेड........
पुरूष असतात....ए़क्स्पोर्टर्स
अन..........
सगळ्यांच आयुष्य दोन्हीकडून असतं
"escorted"



- शशांक नवलकर १९-१-२०१०

thank you ....

ह्या वर्षाची माझी पहिली कविता देवा तुला अर्पण करतो आहे .

thank you ....

its you .......
i am standing ............
living life..........like it should be
its you.........
i am taking breath..........
and they will be forever for you....................
i have no words left to confess........
how much i love you.............
all i can say is........
thank you...........

thank you
for giving me second life
for giving me hope.....
to live a brand new life.......
to start with
a brand new day
now i cant live without you
all i can say ....
for everything
"thank you"

some say thanksgiving is........
for reasons......for excuses.......
for me...
you are the reason
you are the strength....
to keep my will.......
strong and alive.........
so there cant be an excuse
to stay alive......
you hold the power ......
devine and pure....
for this purity and serenity
thank you

- shashank navalkar 04-01-2009.