Monday, February 14, 2011

painful....


अस्सीम वेदना
मनातही यातना
देवास ही प्रार्थना..
सोडवशील का मला

कोडे पडलेले..
सगळेच बिघडलेले
कधीतरी उलगडलेले..
एक नवे स्वप्न

चार क्षण
सु:खी दु:खी
आपलेसे अनोळखी
पण कधीतरी परकेच

एक वाट नवी
एक चाल नवी
एक कविता नवी...
नव्या प्रवासासाठी....

चालतोय कणतोय
रडतोय हसतोय
लिहीतोय वाचतोय...
काहीतरी लिहीलेलं

मीच...माझ्यासाठी

- शशांक नवलकर १४/२/२०११

Sunday, February 6, 2011

अंजान


कोहोरेमें मची एक नई साजिश
ढूंढ राहा हू तुम्हे...पानेकी एक कोशिश
कभी जिकर कर मेरा ए नादान....
क्या पता कब हो जाएंगे हम तुमसे अंजान

लब्ज ना निकल पाए जुबान से
मुकर गई मुझसे अनकही बाते कह के...
अब वक्त यू थम सा गया....
और आज मेराही साया मुझसे उलझता गया

काटोंसे भरी इन राहो पे चल पडा
कदर होगी उसे..तो लौट आयेगी ए खुदा
हर झालिम लब्ज कहे उस नादान ने..
गूंज रहे हैं हर पल हर कदमपर..

चुभ रहें है काटे...लेकीन मजा आ रहा है
झिंदगी अकेले ऐसेही जीकर मर मिटना...
कोई वजह नही ना कोई चाह...
कुछ पन्ने लिख छोड कर चला जाऊ....
यही है मेरा केहना.....

- शशांक नवलकर ६.२.११

"माझ्याच रक्ताने माखलेली पाने"


कोवळ्या पापण्यांतूनही अश्रू ढाळले
त्या मोत्यांचे मोल कोणासही न कळले
स्वप्नातल्या त्या सुंदर बागेतील फूल...कालच गळले
असेल हे असे स्वप्न ....अजाणतेपणी मला उमगले

थांबला होता तो काळ
थांबवला होतास माझा श्वास
नि:शब्द स्तब्ध होतो केविलवाणा
अलगच होता तुझा निसटण्याचा बहाणा

रक्त ओथंबले नयनांतूनी
पुतळा होतो भावनांनी रूतलेला
काटेच जणू रूपले शरीरभर
सापळा तुझ्या प्रेमाचा....मी त्यात गुंतलेला...

फाटक्या वह्या विणल्या पुन्हा
तुझ्यासाठी...लिहीलेली..हरवलेली पाने
त्यात एक कविता..लिहीली...पुन्हा....हरवण्यासाठी
"माझ्याच रक्ताने माखलेली पाने"

एक शेवटची कविता....
तुझ्याचसाठी...

- शशांक ६.२.२०११