रात्री पावले चालत जाता

अनेक वाट पाहत गेलो
अनेक वाट चालत गेलो
प्रत्येक वाटेत सु:खं अवतरली
अन प्रत्येक वाटेत दु:ख अवतरली
पण ही वाट माझी नाही सुटली

ती वाट मला आपली वाटते
त्या काळोख्या अंधारात
त्या चांदण्या रात्रींमध्ये
चांदण्या प्रकाशात न्हाऊन जाता जाता

सखे सोबती सोडून जाता अ
नेक झाडं पाहत जाता
ते गाणे मनात गुण गुणत असते
त्या गाण्याची मी मजा मात्र मी घेत असतो

स्वप्नच जणू की काय
मी तिच्या खांद्यावर डोके ठेवूनत्या ताय्रांकडे पाहत होतो
आणि त्या ताय्रांमधली नक्षत्रे मोजता मोजता
जणू तिच्या तारकमय झालेल्या नयनांत हरवून गेलो

अश्याच रात्री चालत जाता
हळूच मागून कोणी येते
असा भास करून जाते
तारकांतून एक नक्षत्र जमिनिवर अवतरते

रात्र आहे तारकांची
तर रात्र आहे शांततेची
मन माझे मज नेई त्या तारकांमध्ये
विसरून जाई मी माझे स्वत:ला

असाच चालत राहतो त्या रात्री अपरात्री
त्या वाटांमधून माझी पावले मला कुठे घेऊन जातील
माझे मलाच माहीत नसते
पण अशाच रात्री मला त्या चांदण्यात घेऊन जातात

मन माझे सुखावत असते . . . सारी दु:ख विसरत असतो . . . .