Monday, December 31, 2007

ब्रँड न्यू दिवस


एक दिवस फक्त 24 तास
एक दिवस अनेक श्वास
एका दिवसात किती किती विचार
त्याच दिवसात असे किती क्षण आणि तो दिवस...... संपला.....

प्रत्येक दिवस संपतो आणि नवा दिवस उगवतो
गेलेला दिवस कधी परत आला नाही ना कधी तो येणार
ते क्षण तिथेच संपतात जेव्हा तो दिवस संपतो
पण आपण मागे न पाहता नवीन दिवसाची सुरूवात करावी मागे वळून पाहू नये

तर असाच असतो हा ब्रँड न्यू दिवस
ब्रँड न्यू स्वप्न ब्रँड न्यू क्षण ब्रँड न्यू श्वास
सगळेच कसे ब्रँड न्यू पण ह्या सगळया नाविन्या मध्ये कोणाला विसरू नका
प्रीत आशा स्वप्न आणि नवीन संकल्प हेच आपल्याला ह्या ब्रँड न्यू दिवसाकडे घेऊन जातात ना.....

जेव्हा असाच हा काळ आपल्या पुढे निघून जातो तेव्हा एक क्षण असा येतो
जेव्हा आठवतात ते क्षण त्या आठवणी ते प्रसंग आणि सर्व काही घडलेले
आठवण येते त्या क्षणाची घडलेल्या घटनांची पण आपल्या आयुष्यात कधीच पूरीविराम नाही
एक नवीन दिवस एक नवीन ध्यास आणि सगळेच काही नवीन असेच आपण आयुष्य जगुया.. एक ब्रँड न्यू दिवस जगूया

आता हे वर्ष संपले गेले ते दिवस गेले ते क्षण राहील्या त्या फक्त आठवणी
पण आला आहे हा ब्रँड न्यू दिवस आपल्या प्रत्येकासाठी
2007 गेले आणि आले हे नवीन वर्ष आणि आले 2008
आला हा ब्रँड न्यू दिवस आपल्या सर्वासाठी

so every body तुम्हा सर्वांना नवीन वर्षाच्या हार्दीक शुभेच्छा

Saturday, December 29, 2007

परी च्या मागे पळू नका ....


शोधत असता तिला सगळीकडे
ती तुम्हाला काही सापडत नाही कुणीकडेच
हसत फसवत बागडत असते इकडे तिकडे
फसता तुम्हीच तिच्या ह्या जिवघेण्या खेळामध्ये

बर मी काही ह्याला अपवाद नाही
मी ही पडलेलो प्रेमात पण फसलो होतो मीच त्या जाळ्यात
म्हणत होतो पाडीन मी तिला माझ्या प्रेमात होईन मस्त सिरीयस
पण साला नशीबच माझे फुटलेले ती कधी आलीच नाही मी तिची वाट पाहत बसलो

शेवटी मी सोडला माझा धीर आणि निघालो मी मज वाटेकडे
तेव्हा मला असे वाटत होते जणू खाल्ले होते शेण नकोतिकडे
तेव्हाच मला माझ्या चूकांची जाणीव झाली
पण कसे समाजावू मी मज स्वत:ला पडलो होतो मी तिच्या प्रेमात

आग प्रिये मी तुझी वाट पाहतो आहे
तुझ्या प्रेमाची तलब लागली मला
अस तू वेड लावलस मला
बॉल ना ग प्रिये तू माझी होशील का ?...

असेच माझे हाल झाले तूझ्या प्रेमात
ए सखे येशील का तू मज जवळ आणि माझी होशील का ?

म्हणून मी म्हणतो मित्रांनो
एकवेळ पोरीच्या मागे पळा पण पारीच्या मागे कधीच पळू नका ...

Tuesday, December 18, 2007

सखी


शोधून कुठे सापडणार नाहीस
काळजात ठसलीस आता जाणार नाहीस
प्रेमात पडलो मी तुझ्या कायमचा
प्रेयसी नाहीस पण आहेस तू माझी सखी

शैली तुझी सुंदर अन स्वरूप
वेडा झालो पाहून तुझा हुरुप
विचार तुझे शांत नि कोमल
आहेत तितकेच अचूक आणि प्रबल

कोण आहेस तू जरा सांगशील का ...
कोणी ही असलीस तरी आहेस माझी सखी

जग धावते मी धावतो सगळेच धावतात
पण प्रत्येक वेळी थांबवून पुन्हा धावावयास मार्ग दाखवते
कधीच चुकणार नाही माझे जरा ऐकून पहा अस सांगते
ती दुसरी कोणीच नाही आहे माझी सखी

तू माझी नाही होऊ शकत
पण आहेस माझी सखी
प्रेम माझे तुझ्यावर आहे प्रेम आहे तुझ्यामध्ये
प्रेम आहे सगळीकडे कारण तू आहेस माझी सखी

सर्व काही विसरून आपले सर्व देणारी तू
प्रत्येकासाठी स्वत:ला विसरून समजून घेणारी तू
तुला कोणी समजले नाही पण मी तुला समजलो
जगात तुझ्यासारखी कोणीच नाही कारण तू आहेस माझी सखी

- शशांक

पंख नसलेली परी



सावल्यांमधून दिसते हळूच हसते
गोंडस दिसते सुंदर दिसते
तिची ती ओळख असते निराळी
दु:खात सुद्धा हसते ती एक पंख नसलेली परी

सगळ्यांपेक्षा असते ती अलग
तिच्या भावना ना कोणी समजून घेत ना तिला समजून घेत
पण ती असते वेडी त्याच भावनांची
कोणासाठी पण आपले सर्वस्व देईल अशी असते ती पंख नसलेली परी

दु:ख तीची तीच गिळते
सौंदर्यात विलिन होऊन सर्व काही विसरते
प्रत्येकाच्या जखमांवर आपल्या भावनांचे मलम लावते
त्यांच्याच विचारात जणू हरवून जाते ती पंख नसलेली परी

कधी तिच्यासाठी पण येईल एक राजकुमार
बाहूंमध्ये त्याच्या धरून तो तिला घेऊन जाईल
त्याच्या राजमहालात असतील ते फक्त दोघे
पण पिंजय्रातच का पुन्हा जाई जणू ती पंख नसलेली परी

Sunday, December 16, 2007

कोण आहेस तू



प्रत्येक वेळी आठवण येते
अशी आहेस तू

विसरून नाही जाऊ शकत
सुंदर अशी तू

कोणीही तुझ्या प्रेमात पडेल
गोड अशी तू

सुंदर आहेस समजदार आहेस
कोण आहेस तू

कधी तू माझी होशील का
माझी आहेस तू

तुझ्याविना काहीच नाही
एक परीच आहेस तू

ओळखच तुझी आहे निराळी
कोण आहेस तू

-शशांक.

Wednesday, December 12, 2007

त्याच वळणावर आज माझी पावले थांबली


अनेक वाटा पाहील्या धरल्या अन सोडल्या
कुठलीच वाट सरल नाही सापडली होत्याच साय्रा वळणाय्रा

प्रत्येक वाट मार्गावर पोचवतेच असे नाही
काही नेतात एका नवीन वळणावर तर काहे नेतात शेवटाच्या वळणावर

आयुष्याच्या ह्या वाटा आजवर कोणीच चुकले नाही
कोणी सरळ मार्गी चालत गेले तर कोणी घेतले चुकीचे वळण

ते चुकीचे वळण कधीच सरळ मार्गी गेले नाही ना कधी जाणार
त्याच वळणावर जाऊन आज माझी पावले थांबली

एकटाच होतो मी तेव्हा ती वाट चालत होतो
अनेक वळणे आली त्या वाटेत पार भरकटून गेलो

वाट पहावीशी वाटली पण वाट पाहणे आता सोडून दिले
तसाच उठलो पुन्हा चालू लागलो एका नव्या दिशेने

प्रेम नशा पैसा हाव हवस अशीच काही ती वळ्णे होती
अश्याच नागमोडी वाटेत मी माझी वाट चुकलो

सर्वत्र पसरले धुके अविश्वासाचे अंधुक झाले सारे
काहीच नाही दिसले तेव्हा मला दिसली पुन्हा तीच वाट

सर्व वाटा संपल्या होत्या उरली होती फक्त तीच वाट
प्रत्येकानेच होता सोडला माझा हात... तेव्हा सुद्धा होतो मी एकटाच

का जणू आज ती मी वाट पुन्हा चालू लागलो
कळत नव्हते मला आज काही पण मागून कोणाची तरी हाक ऐकली

अन जणू आज माझी पावले त्याच वळणावर येऊन थांबली

Sunday, December 9, 2007

ते थंडीचे दिवस



बालकनीत मी आज उभा होतो
थंड हवा पसरलेली होती
सर्वत्र कसे प्रसन्न वाटत होते
तेव्हाच का मला आठवले ते थंडीचे दिवस .....

ते थंडीचे दिवस गुलाबी दिवस धुकेरी दिवस
जणू पहाटे दवबिंदूच्या थेंबात डोळे टिपून जाई
ते थंडीचे दिवस थंड गारांनी झाकून जायचे
रात्री थंड गारव्यात शेकोटीपाशी विझून जायचे

थंडीचे दिवस तिचे नी माझे असायचे
मी तिच्या मिठीत ती माझ्या मिठीत
तिच्या मलमली मिठीत थंडी निघून जायची
पण आता ह्या थंडीत तिच्या आठवणींत अश्रू गारठून जातात

का ती अशीच एका थंड दिवशी निघून गेली
त्या सुसाट वाय्रात मला अशी एकटी सोडून गेली
आजूबाजूचे सर्व काही त्या गारांनी थंड पडलेले होते
त्या थंडीच्या दिवसात माझे ह्रदय सुद्धा असेच गोठून गेले होते

आज मला थंडी वाजते तेव्हा मला काहीच वाटत नाही
फक्त मला सारखी आठवण करून देतात तिची ते दिवस
जणू एखाद्या ice tray मध्ये ह्र्दयाचे तुकडे ठेवावेसे वाटतात
जेव्हा मला आठवतात ते थंडीचे दिवस.

- शशांक

Tuesday, December 4, 2007

एक भेट



ही भेट ती भेट
हीची भेट त्याची भेट
सगळीकडे एकच शब्द असतो
तो असतो एक भेट

भेट कधी कोणाची होते तर कोणाची नाही
कोणाला भेट मिळते तर कोणाला नाही
जरा मला सांगा असते काय ह्या भेटीत
स्वत:च जणू एक वैशिष्ठ्य असते अशी एक भेट

कधी कोणाच्या प्रेमाची भेट
कधी कोणाला शुभेच्छा म्हणून भेट
कधी तिरस्कार म्हणून एक भेट
तर कधी रिकामेपण सुद्धा देतात काही लोक भेट

माझ्यासाठी तर एक भेट म्हणजे
प्रेमाने बांधलेली भावनांची पुडी
प्रेम प्रेयसीच्या प्रेमाने बांधलेली जुडी
अन दोन प्रेमींच्या नात्याने बांधलेली आयुष्याची घडी

मला सारखे वाटते कोणी मला सुद्धा द्यावी अशी गोड गोड भेट
कधी मी सुद्धा द्यावी तिला अशीच गोड गोड भेट
पण काय करणार भेट देणारे कोणी नाही आणि भेट द्यायला सुद्धा कोणीच नाही
पण मी थोडीच एकटा आहे असा... प्रत्येक जण प्रत्येकाला किवा प्रत्येकीला भेट देतोच ना काहीतरी

मग ही कविताच समजा ना माझी एक भेट....

- शशांक

Saturday, December 1, 2007

एक क्षण



एकटेपणा दु:ख विरह प्रेमभंग
इथे सर्वत्र ती असते समावलेली
कधी हसते अन ह्र्दयात बसते
कधी रडवते अन त्याच ह्र्दयाचे तुकडे करून जाते

एकच क्षण हवा असतो तीला जेव्हा हे सगळे काही घडून जाते....

वाट पाहून कंटाळा येतो मला
पण ती वाट सोडून जाणे होत नाही
तिच्या आठवणींचासुद्धा कंटाळा येतो
पण त्या आठवणी सहज विसरून जाणे होत नाही

एकच क्षण असतो तो ज्यात आयुष्याची सर्वात मोठी आठवण रुतलेली असते...

असे अनेक क्षण सरता सरत नाहीत
त्या आठवणी विझता विझत नाहीत
एकच क्षण तो असतो जेव्हा तिची गाठ पडते
आणि एकच क्षण तो असतो जेव्हा तिची नि माझी गाठ तुटते

प्रेमात पडण्याचा तो क्षणच निराळा, हा एकच क्षण जणू हवा असतो प्रत्येकाला....

हा क्षण ना असतो माझा
हा क्षण ना असतो तिचा
प्रत्येकाच्या आयुष्यातसुद्धा कदाचित असेच घडत असावे
कधी त्यांच्या आयुष्यातसुद्धा असाच येत असेल एखादा क्षण

तो क्षण मजसाठी असतो अमूल्य... तोच क्षण आहे का तुम्हासाठी असाच अमूल्य

Wednesday, November 28, 2007

शोधू कूठे तुला मी



नेहमीसारखेच काही हे दिवस जातात जणू
तेच ते नेहमीचे जगणे तेच ते एकटे श्वास
कधी-कधी मला वाटते जर हे जगणे नेहमीसारखे नसते तर..
तिथे जर तुझी साथ असती तर... कधी मी एकटा नसतो तर...

तुझ्या विचारात हरवलेलो असतो मी
भर गर्दित सुद्धा एकलकोंडा झालेला असतो मी
ह्या हरवलेल्या वाटेत सावल्यांच्या खेळात फसलो मी
बोल ना ग सखे शोधू कुठे तूला मी

बागेपाशी उभा असतो फुलपाखरांना पाहत असतो
ती फुलपाखरे एकटी नसतात त्यांच्या बरोबर निसर्ग असतो
माझ्या नशीबात तू असतीस तर.....
बागेमध्ये तू असतीस मी असतो अन निसर्गाच्या छायेखाली आपण असतो

हळूच हसतेस काळजात ठसतेस
तुझ्या आठवणीत विस्कळून गेलो मी
तुझ्या आठवणींतच का जणू जगून मेलो मी
वेडे आता ह्या जीवाला लागली तुझीच तमा.... सांग मला शोधू कुठे तूला मी

माझे तुझ्यावर प्रेम आहे हे बोलायचे होते
अन प्रेमाचे ते बोल बोलायचे राहूनच गेले
काळ वेळ अन तिला मी आज हरलो
एकटेपणाच्या भोवय्रात मीच कसा आज फसलो

सावल्यांमध्ये का शोधत असतो तूला मी
जरा मागे वळून पाहा माझ्याकडे
बघ कसा मिठीत घेतो तुला मी
मनच काय ह्र्दय सुद्धा आज बोलत आहे शोधू कुठे तूला मी ....

कुस्करलेली फुले



प्रेम केले त्याने तिच्यावर
तिने प्रेम केले त्याच्यावर

तिने त्याला मिठीत घेतले
त्याने तिला कवेत गोजारले

असे अनेक प्रेमी आपले प्रेम व्यक्त करतात
एकमेकांना जवळ घेऊन आपाआपले ह्र्दय जोडत असतात

पण कधी कधी हे सर्व काही अपूरे पडते
ह्यावेळी भावना फुलल्या तरी त्या फुलासारख्या नष्ट होतात

कधी कधी फुले अशीच कोमेजून जातात
कधी कधी ती कुस्करलीसुद्धा जातात

प्रेमामध्ये पडल्यावर तीला त्याव्याशिवाय राहावत नाही
पण त्याला तिच्या सहवासात राहावत नाही

प्रेमाचा गंध जेव्हा नाहीसा होऊ लागतो
तेव्हा तिच्या भावनांचे ते फूल असेच कुस्करले जाते

प्रेयसीच्या भावना अशाच फुलासारख्या नाजूक असतात
अन कधी कधी तीच्या कळ्या तोडल्या जातात

काटे रुपतात आणि शेवटी तीच एक फूल बनून जाते
अन एका वास नसलेल्या फुलासरखी कुस्करली जाते

अशा कित्येक कळया उमलल्या
अशाच कळीसारख्या उमलल्या
अन फुल बनून नष्ट झाल्या

नाजूक भावनांचा खेळ झाला... कोमल फुलांचा नाश झाला
काटॆ रुपले होते रक्त वाहात होते

उरली होती ती फक्त कुस्करलेली फुले.

- शशांक.

Sunday, November 25, 2007

कोमेजलेली फुले



प्रेमात तिचा गंध मिसळला
माझ्या प्रेमात तिच्या प्रेमाचा रंग मिसळला

गुलाबाच्या फुलाला सुद्धा काटे असतात
पारिजातक सुद्धा कधीना कधी धुळीला मिळतेच

तिने माझ्या जीवनाचा गुलदस्ता केला
जिथे होती फक्त फुले कोमेजलेली

खूप शोधून तिच्यासाठी गुलाब आणावा
अन तिच्या सुखासाठी मी गुलाबाचे काटे सहन करावे

मिठीत तिच्या पारिजातकासारखे सुगंधित होऊन जावे
तिच्या आठवणीतच जणू त्या पारिजातकासारखे कोमेजून जावे

प्रेम म्हणजे काट्यांनी भरलेल्य गुलाबाचे फुल
विरह म्हणजे कोमेजून पडलेल्या पारिजातकाचे फुल

माझ्या ह्या पुष्परूपी आयुष्यात तिने अशी अनेक फुले भरली
काही सुंदर होती काही सुगंधित होती काही सुगंधहीन होती

तिच्या सहवासात ही फुले बहरत होती
ती जेव्हा नव्हती तेव्हा तीच फुले कोमेजत होती

अन जेव्हा ती मला सोडून गेली
तेव्हा.... उरली होती ती फक्त कोमेजलेली फुले.

Wednesday, November 21, 2007

तू माझी होशील का ?....


एकांत एकांत आशा निराशा
वाट पाहीली अन नको नको ती कालचक्र पाहीली

आता मला तिला पाहायचे आहे
ती जवळ येताच तिला म्हणायचे आहे

तू माझी होशील का ?......

सतत मी तिचा विचार करत असतो
क्षणाक्षणाला मी तिच्या प्रेमात पडत असतो

तिच्याशी बोलायला जावे तर ती हसत विषय बद्लत असते
माझ्या काळजाचे ठोके वाढतच असतात म्हणूनच मला तिला विचारायचय

तू माझी होशील का ?.....

प्रेम करणे कधी वेडेपण असते
प्रेमात पडणारे सुद्धा वेडेच असतात का ?

मी तिच्या प्रेमात वेडा झालो आहे
ती सुद्धा माझ्या प्रेमात पडेल का ?... म्हणूनच मला तिला विचारायचे आहे ....

तू माझी होशील का ?.....

Friday, November 16, 2007

कालचक्र .....


जन्म म्रुत्यू सुरूवात शेवट
विचार अविचार विजय पराजय
ह्या सर्व घटना नेहमीच घडतात... त्या थांबत नाहीत
कारण ह्या घटनांचे कालचक्र चालूच राहणार

जन्म होतो जेव्हा तेव्हा जीवनाची कळी उमलते
म्रुत्यू होतो तेव्हा जणू आयुष्याचे झाडच गळून पडते
ह्या घटना कोणी थांबवू शकत नाही .. त्या थांबत सुद्धा नाहीत
कारण जन्म-म्रुत्यूचे हे कालचक्र चालूच राहते

लोकांच्या मनात अनेक विचार असतात
काहींच्या मनात अविचार सुद्धा येतात
कधी चांगले घडते कधी वाईट.... सगळेच चांगले घडते असे कधीच होत नाही
कारण घटीत-अघटीत घटनांचे हे कालचक्र असेच चालू राहते

जगात युद्ध भांडणं शर्यती अन खूप काही चालूच असते
कोणाला अपयश येते तर कोणाचा विजयात जयजयकार सुद्धा होतो
पण ह्या जगात कोणीच कायम विजयी अथवा पराभवी राहीला नाही ना कधी राहणार
कारण हार-जीत नावाचे कालचक्र चालतच राहणार

अशीच अनेक चक्रव्यूह आपल्याला कुठून कुठे घेऊन जातात
कधी आपल्याला नव्या जगाचा नव्या जमिनीचा अनुभव येतो
कधी आपले जग उध्वस्त होते व पायाखालची जमिनसुद्धा सरकते
पण हे कालचक्र आपल्याला खूप काही दाखवते खूप काही शिकवते

कालचक्र जात्यासारखे फिरत असते
ते चालवणारे अनेक असतात
ते कधीच थांबणारे नसते कोणीच नाही थांबवू शकत
फक्त ते चालवणारे हात बदलत असतात

आयुष्यात कधीच थांबू नका.. मी सुद्धा नाही थांबणार
कारण आपल्या जीवनातील अशी अनेक कालचक्र चालतच राहणार

-शशांक

आशेचे नवे रोप ...


झाडे मोठी होतात
फुला फळांनी बहरून जातात

कालची कुठली रोपं
आज जणू कल्पतरूच बनून जातात

आपले आयुष्यसुद्धा असेच एखादे रोप असते
जे वाढत वाढत एक कल्पतरूच बनते

ते झाड कल्पतरू बनते तेव्हा.....
ते नकोसे होते कधी कधी ते हवे हवेसे सुद्धा असते

पण ते तोडले जाते... खुंटले जाते...
आपल्या आयुष्यात सुद्ध कधी कधी असेच काहीसे घडते

पण जेव्हा ते झाड तुटते तेव्हा
अनेक ॠतू ते असेच उभे असते

अन नकळतच तिथे एक लाहनगे रोप उभे असते
पुन्हा नवे जिवन जगण्याची उत्सुकता घेऊन उभे असते

माणूस जेव्हा हरतो तेव्हा तो असाच ढासळतो
पण तो सुद्धा एक लाहनगे रोपच असतो

हरलेला असतो जीत जिवनातून निघून गेलेली असते
पण पुन्हा ती जीत मिळवण्यासाठी तो पुन्हा उभा राहतो

झाड आणि माणूस सजीवच आहेत
एकरूप नाहीत पण एकनिष्ठ आहेत .....

- शशांक

Saturday, November 3, 2007

पुन्हा मागे वळून पहावेसे वाटते



आयुष्य असेच चालत असते
दिवसा मागून दिवस उलटत असतात
पण ही पावले थांबतात जेव्हा त्या आठवणी आठवतात
अन तेव्हाच मला पुन्हा मागे वळून पहावेसे वाटते...

कोणाची तरी साथ असेल ही आशा बाळगत होतो
पण ती आशा निराशाच बनून राहीली
पण त्या सुखद आठवणींमध्ये मला पुन्हा हरवून जावेसे वाटते
जेव्हा मला पुन्हा मागे वळून पहावेसे वाटते

त्या चित्रांकडे पाहताच जुन्या आठवणी ताज्या होतात
जणू त्या चित्रांमध्येच हरवून जावेसे वाटते
पण ती चित्रच का जणू मला हवी हवीशी वाटतात
म्हणूनच मला पुन्हा मागे वळून पहावेसे वाटते.....

त्या आठवणी अश्रुंनी वाहून जातात
अन अश्रुच माझे गारठून जातात
पण जेव्हा मला त्या सगळ्या दिवसांची आठवण येते
तेव्हा मला सारखे पुन्हा मागे वळून पहावेसे वाटते

जेव्हा मला कोणाची तरी साथ हवी असते
तेव्हा माझ्या जवळ कोणीच नसते
पण जेव्हा मी तिच्या त्या सुखद आठवणींकडे पाहतो
म्हणूनच का जणू मला सारखे पुन्हा मागे वळून पहावेसे वाटते.....

बोलायचे होते मला आज खूप ....


बोलायचे होते मला आज खूप
पण तिला पाहताच ते शब्द नाहीसे झाले

माझ्या ओठावर जणू ते शब्द तरंगत होते
पण तिच्या ओठांवरील हास्य पाहताच श्वासातून ते नाहीसे झाले

मनात माझ्या तीच असते
स्वप्नात माझ्या तीच असते

प्रत्यक्षात जेव्हा ती असते
तेव्हा ह्रदय माझे बोलत असते

प्रेम प्रिती सर्व काही हवे असते
ती आली की सर्व काही हातात असते

पण न जाणे का ....
माझे ओठ खिळून जातात
जेव्हा तिचे ओठ काही बोलत असतात

मनाशी मी निश्चय करतो रोज
माझे तुझ्यावर प्रेम आहे हे सांगिन तिला

पण मन माझे घाबरत असते
श्वास माझे वाढत असतात

पण शब्द माझे ओठावरच थांबतात
जेव्हा मी तिच्या ओठांकडॆ पाहत असतो

जेव्हा ती बोलत असते अन मी .....
काही न बोलता तिच्या ओठांकडे पाहत असतो

अन मला जे बोलायचे होते ते शेवटी राहूनच गेले.......

Saturday, October 13, 2007

कोणीतरी असेलच मजसारखे एकटे.....



निरभ्र आकाश रात्रीचे चांदणे

सर्वत्र मी एकच गोष्ट शोधतो

मज मनाची शांतता कुठे आहे

ह्र्दयातील समुद्राची शांतता कुठे आहे


किनाय्रावर चालताना क्षितिजाकडे लक्ष

विचार करत असताना संपणाय्रा वेळाकडे लक्ष

आठवणी आठवताना नष्ट होणाय्रा आठवणींकडे लक्ष

असेच माझे लक्ष लागलेले असते जेव्हा माझे डोळे मिटतात .... अखेरचे


पण हळूच कोणी माझे डोळे उघडते... जेव्हा ...

क्षितिजापलिकडे पाहण्यापेक्षा हया सुंदर जगाकडे माझे लक्ष वेधते

हरवलेल्या आठवणींपेक्षा आयुष्यातला एक एक क्षण जपायला शिकवते

पाझळणारे अश्रु पूसणारे कोणी नसते पण रडू नकोस सांगणारे जवळ असते


मन अन ह्र्दय एकटेच असते

पण एकटा नाहीस असे सांगणारे कोणी आहे का ?

कदाचित जगात सारे एकटेच असतात

तू एकटा नाहीस हे सांगणारे पण एकटेच असतात ...


मीसुद्धा एकटाच आहे

पण मजसाठी तू एकटा नाहीस हे सांगणारे ...

नक्कीच कोणीतरी असेलच मजसारखे एकटे.....

Saturday, September 15, 2007

मैत्रीण . .



जग मी माझे हरलो मी तिला हरलो

मी माझे सर्वस्व हरलो मी मज स्वत:ला हरलो

पण तू मला भेटलीस माझी सखी बनून

मला आता असे वाटते की कोणी तरी आहे मजसाठी


मला तिची कमी दूर करणारे कोणीच भेटत नाही

पण तू मला भेटलीस अन माझी best friend ची कमी दूर झाली

अशीच मैत्रीण मी शोधत होतो जी मला समजू शकेल

अशीच मैत्रीण मी शोधत होतो जी तू आहेस


आयुष्यातील अनेक रंगातून प्रेमाचा रंग उडाला

आयुष्य माझे जणू रंगहीन झाले

पण माझ्या मैत्रीचा रंग अजून तसाच आहे

कारण त्यामध्ये तुझ्या मैत्रीचा रंग मिसळलेला आहे


मी माझ्या आयुष्याकडून कधीच कसली अपेक्षा केली नाही

मी कधीच कोणाकडून कसलीच अपेक्षा केली नाही

पण देवाने मला पहिल्यांदाच काही न मागता मला दिले

तूझ्यासारखी मैत्रीण त्याने मला दिली


माझी ह्या देवाकडे प्रार्थना आहे

तिची मैत्री मला कायम लाभावी

माझी मैत्री तिला कायम लाभावी

तूझी न माझी friendship अशीच अतूट राहावी


- ur best friend (शशांक)

Wednesday, August 29, 2007

ज्योत


ती जळत असते

ती जळवत असते
ती प्रखर असते

ती अस्थिर असते


ती जळत असते

तीला जळत ठेवणारे सुद्धा जळत असतात

जे तीला जळत ठेवतात

त्यांना जळण्यातच मजा येत असते


ज्योत ही प्रत्येकाच्या अंत:करणात असते

ज्योत ही प्रत्येकाच्या घराघरात असते

ती अंधार दूर करण्याकरीता नसते

अंधारात उजेडाची सोबत म्हणून साथ देत असते


ज्योत ही समईतून उजळते

कधी एखाद्या कंदिलातून

कधी कधी मशालेतून सुद्धा

अन जर नाही़च दिसली तर lighter आहे़च की


ज्योत दिसते सणा-सणांत सण साजरे करता

ज्योत दिसते म्रुत्यु मयतेत शोक करताना

ज्योत ही कधीच मोठी नसते

प्रत्येक ज्योतीचे प्रत्येक ठिकाणी तेवढेच महत्व असते


तीच ज्योत नवीन सुरुवात करताना पेटते

तीच ज्योत नवीन cigarate पेटवताना दिसते

घरा-घरांत अंधार पसरला की दिसते

जशी नवीन सुरुवात करताना ज्योत पेटवली जाते

तशीच मरणास सुद्धा ती तेवत ठेवली जाते


ज्योत ही अखंड नसते

ती विझली नाही तर ती दुर्मिळ असते

म्हणून ज्योत विझते

ती जर विझली तर......


ती विझली तर काहीच होत नाही

पुन्हा कोणीतरी येउन ती पुन्हा पेटवते ....

Thursday, August 9, 2007

आयुष्यात पुढे सरकत राहा .......


मित्र मित्र म्हणता म्हणता मैत्री होते

मैत्री मैत्री म्हणता म्हणता नाते जुळते

अशी अनेक म्हणता म्हणता नाती जुळतात

अनेक नात्यांतून असे ऋणानुबंध निर्माण होतात


हात हवा असतो प्रत्येकाला प्रत्येकाचा

साथ हवी असते प्रत्येकाला प्रत्येकाची

पण जेव्हा तो हात नकोसा होतो

तेव्हा नकोशी होते ती साथ त्या साथीदाराची


नाती जोडता जुळवता प्रेम जडते
साय्रा जगाला सोडून प्रीती ह्रुदयात दडते

तुटतात जेव्हा ही नाती,ती जुळवणे होते कठिण

तुकडे होतात जेव्हा त्या ह्रुदयाचे,त्याला जोडणे होते कठिण


आत्मविश्वास असतो एकमेकांना एकमेकांवर

अनेकांना आपल्या आणि आपल्यांवर

जेव्हा उठतो तो विश्वास स्वत:च्याच आत्म्यावरूनच

नाही उरत कोणी आपले नाही उरत कोणी कोणाचे


आयुष्यात प्रत्येकाच्या आयुष्यात घडत असतात अनेक प्रसंग

अनुभवत असतो तो अनेक अनुभव येता जाता

अनेक वाईट असतात थोडेसे चांगले असतात

असाच काहीतरी म्हणे माणूस घडत असतो


खचू नका असे प्रसंग येता जाता

भय नामक राक्षसाला तारणारे

आत्मविश्वासाचे ब्रम्हास्त्र निर्माण करत राहा


आपल्या आयुष्याचा हिमालय असाच आत्मविश्वासाने चढत राहा ...

Thursday, July 26, 2007

जन्म झाला तुझा घे भरारी ...



मन माझे स्वप्न माझी सांगत होते मी त्याला

मी फक्त एका बुजगावण्याशीच का बोलत होते

मी त्याला विचारले "मिळतिल का मला माझी स्वप्न"

पण आगळा-वेगळा बाहुलाच का तो .. तो तरी काय बोलणार


मी माझ्या देवाकडे प्रार्थना करते

त्याच्या प्रेमाचा शोध घेत असते मी

माझ्या मनातील स्वप्नांतला राजकुमार मला मिळेल का ?

देवच का माणूस ही तेच सांगी मला

तुझ्याकडे काही नसून फक्त वेळच आहे.


पण मी माझ्या स्वप्ननगरीत कशी जाईन

अन माझ्याकडे इतका वेळ कुठे

तुला तुझ्या अस्तित्वाची जाणीवच का होणार

जेव्हा कळेल की जन्मच झाला आहे तुझा


जन्म झाला तुझा घे भरारी ...

पिता माझे कल्पतरू बनले

माता माझी सूर्यासारखी स्तब्ध झाली

मला सारा परिसर माझा वाटतो पण ...

तिथे जाणारा रस्ता मजसाठी एकटा होता


संधी शोधती मी एक आत्रतेने

संधी शोधते मी उंच भरारी घेण्यासठी

त्या विशाल सागरात घ्यावी उंच भरारी

माझ्या स्वप्नातील बागेत माझ्या ह्रुदयाचे रोप लावीन मी


रोप वाढवीन मी मज ह्रुदयाचे सुंदर असे

मुक्त अन सुंदर राहील जिथे

मी जाईन कशी मज स्वप्ननगरीत

मजकडे वेळच कुठे ...

मग ह्या जगात पाऊल ठेवूच कसे


कळेल जेव्हा तुला जन्म झाला आहे तुझा

वाट पाहतोस कसली ... घे भरारी . . .

Friday, July 6, 2007

त्या चांदण्या रात्रीत . . .


त्या चांदण्या रात्रीत
ताय्रांच्या शांत सहवासात
तुझ्या मिठीत मी गुरफटलेली असते
सारे काही खूप चांगले वाटू लागते

तूझ्या गोड अन कोमल स्पर्षाने
तूझ्या त्या मायाळू स्पर्षाने
त्या काळ्या चांदण्या रात्रीत सुद्धा
मला तुझ्या मिठीत रहावेसे वाटते

माझे आयुष्य खूप सुखी आहे
आता मला आणखी काही नको आहे
त्या चांदण्या रात्रीत न्हाऊन जायचय
जिथे असू फक्त तू अन मी . ..

सर्व काही कसे छान चाललेले असते
तू माझ्या जवळ असतोस आणि माझा असतोस
जोरदार वारा येतो मला तूझ्यापासून दूर घेऊन जातो
त्या इवल्या वाय्रानेसुद्धा माझे मन कासाविस होते

मन माझे कासाविस होते
मला फक्त तूच हवा असतोस
मनात माझ्या तू असतोस
स्वप्नात माझ्या तू असतोस

ह्या जगात मला दुसरे काहीही नको
फक्त तूच हवा तू माझ्या जगात
तू हळूच मला तुझ्या मिठीत घ्यावेस
अन त्या चांदण्या रात्रीत हरवून जावे

जिथे फक्त असू तू अन मी . .

Saturday, June 30, 2007

lost in translation : प्रेम म्हणजे जादू !!!


प्रेम म्हणजे जादूच असते

अन त्याला आपण काहीच करू शकत नाही


जिथे प्रेम सदैव असते

तिथे प्रेमाची जादू कायम असते

तेच का आपल्या आतुष्यातील गोड रहस्य असते


प्रेमाची मजा न्यारीच असते

जी खूप वेगळी असते


आपल्या आयुष्यात असे काहीच नसते

जे प्रेम बदलू शकत नाही


प्रेम बदल घडवते

खरच आहे ते


एखादी सामान्य जागासुद्धा आपल्याला .

निसर्गरम्य अन फुलोरा फुलल्यासारखी वाटू लागते


प्रेम हे प्रत्येकाच्या प्रश्नाचे उत्तर असते

प्रेम ही प्रत्येक प्रेमीची भाषा असते

अन प्रत्येक प्रेयसीच्या ह्रुदयाची भाषा असते


प्रेम हे खूप अनमोल असते

प्रत्येकाला हवे हवे से वाटत असते


खरच प्रेम ही जादू असते

प्रत्येकाच्या आयुष्याचे गोड रहस्य असते

Sunday, June 24, 2007

एकांत आशेचा . . . .




पुसटशी ओखळ आता हक्काचे घर होतेय

हक्क हा नक्की कोणाचा तुझा की माझा
ज्याला दिला हक्क तोच तूला विसरला
वाट पाहतेस तू त्याची आत्रतेने
का व्हावे मन सारखे एकटे

हक्क हा ना तुझा ना माझा
वेड्या मनाची वेडी ही कथा
वेदनेच्या उन्मळी मारवा जसा
असेच नदीतीरी होते दुख़ः एकटे

दु:ख हे असते नेहमी़च छोटेसे
काटे समजून त्याला दूर करत असतो
पण जेव्हा ते आपण गिळतो
तेव्हा त्या नंतरचा गोडवा न्याराच असतो

आशेवरच का जगावे
श्वास असतात माझ्या आयुष्याचे
जगत असते मी त्याच्यासाठी
त्या श्वासांमुळेच

श्वासात हुन्कार माझ्या स्वप्नाचे
सावलीच्या मागे प्रेमाची मैना
मैनेच्या स्वरांचा नाद शोधताना
प्रत्यक्षात मी एकटाच असतो अन ती सुद्धा

तिला ना मला कोणी व्यक्त व्हायला
हे जग नेहमीच अपुरे असते
अपुर्‍या जगात आसवाची माळ गुंफ़लेली
एकटेपणाचे अविरत सत्य फ़क्त मनास उमगलेले...
तुझ्या अन तिच्या!

स्वप्न श्वास अन प्रेम
हे सर्व एक धागा बनून जातात
उरतो तो फक्त एकांत . . .

@भक्ती / शशांक

Saturday, June 23, 2007

त्या रात्रीचा पाऊस . . .


रात्रीच्या पावसात भिजताना

असे वाटते की त्या किर्र काळोखात न्हाऊन जावे


विजांची चकमक झाली तर

ढगांच्या गडगडाटात धुंद होऊन जावे


असा पाऊस जर सोबत असला तर

असे वाटते की ह्या काळोखात फक्त मी अन ती असावी


त्या पावसाचा मी आनंद घेत बसावा

अन तिने चिंब होऊन माझ्या मिठीत यावे


हळूच तिच्या त्या गालांवरून अश्रु पडावेत

अन मी त्या धारेत ते विसरून जावेत


रात्रीच्या पावसात भिजण्याची मजा न्यारीच

सोबत तिची जर असली तर पहीला पाऊस पण त्या रात्रीला थोडा वाटतो


त्या रात्रीचा पाऊस पण मला असाच आठवतो

विजा नर्तकी बनल्या होत्या , ढगांचा नाद होत होता


मी तिची वाट पाहत होतो

ती जेव्हा आली एक वीज खाली पडली


अन हळूच ति माझ्या मिठीत आली

अन त्या पावसाची मजा वसूल झाली


असावा असा रात्रीचा पाऊस

भिजण्याचा आनंद देणारा

दु:ख वाहून नेणारा

तिला जवळ आणणारा

Friday, June 15, 2007

प्रतिबिंब


आरश्याकडे पाहत असता
मी पाहतो मज स्वत:ला
निस्तेज शरीराची जणू एक साधी सावलीच असते
असेच असते का हे प्रतिबिंब ...

हे प्रतिबिंब असते सुंदर स्त्रीचे
तर हे प्रतिबिंब असते एका निस्तेज मनाचे
ह्या प्रतिबिंबात काही नसते
पण उजेडात न दिसणारी जणू ती एक सावलीच असते

प्रतिबिंब नसते आरश्यापुरते
पण सावली आणि प्रतिबिंब हे एकमेकांपासून भिन्नच असतात
सावली आपल्याला शांतता देते
अन प्रतिबिंब हे नेहमीच अशांत असते

दूर नदीच्या काठावरती
चांदण्या प्रकाशातून जात असता
त्या निखळ पाण्यावर तेज अवतरते
जणू अवघे आभाळ त्यात समावलेले असते
अन तो चंद्र जणू नदीला तजोमय करीत असतो

असाच मी त्या नदी काठावर
त्या चांदण्याला न्याहाळीत असतो
अन त्याला पाहता पाहता
माझे प्रतिबिंब हरवून जातो

असेच असते का हे प्रतिबिंब . . . .

Sunday, June 3, 2007

पहीला पाऊस


रोज सकाळी उन्हातून जाताना
निरभ्र आकाशाकडे मी पाहत असतो
उन्हाळा असो की थंडी असो
तो सूर्य एक न विझणाय्रा ज्योतीचे काम करीत असतो

थंडीचे दिवस जातात
उन्हाळा येतो
तन मन सर्व काही तापवून सोडतो
एखाद्या भट्टीमध्ये शिजत पडल्यासारखे वाटू लागते

ही स्रुष्टीच आहे अशी की , , ,
सर्व काही सोसण्याचा आनंद देते
अन सर्व काही सोसण्याचे दु:ख सुद्धा देते
तसेच काहीसे होते अन ह्या उन्हाची आपल्याला सवय होते
अन आपण त्या पहिल्या पावसाची चाहूल शोधत राहतो

शेवटी आपली वाट पाहायची वेळ संपते
तेच तेच निरभ्र आकाश अन तो तळपता सूर्य
ह्यामधून आपल्याला थंड वाय्राची झूळूक लागते
ते आकश काळ्या ढगांनी अभ्र होऊन जाते
त्या काळ्या ढगांच्या गडगडाटामध्ये मन गुंग होऊन जाते

थेंब थेंब पडता पडता नजर आकाशाकडे जाते
विजा जणू नर्तकी बनून आकाशात नाच करीत असतात
अन ती वर्षा आपल्या धारांचा वर्षाव करू लागते
ती कोरडी जमिन ते कोरडे रान
मातीच्या सुगंधाने मुग्ध होऊन जाते

मन माझे सुखावते
ओले चिंब होते
हा अनुभव दर वर्षी येतो
पण प्रत्येक क्षण हा त्या पावसासारखा नसतो

असाच असतो का पहिला पाऊस ?

तिची कविता २


फुलणाय्रा कळीत पाहून एकदा
मला गोड गोड हसायचय
अगदी त्या फुलपाखरासारखे
पानांनाही कधीतरी अस खुशाल पुसावं

दुरागावच्या त्या पक्ष्यासोबत आपलही काहीतरी नातं असाव
पण का म्हणून प्रत्येकाला प्रत्येकाची सोबत लाभावी
ह्या देवानेच जणू ही अशी नाती बनवली
अगदी एका पातळ धाग्यासारखी . . . .

नाती जुळतात अनेक
जणू धागे गुंततात अनेक
त्याच धाग्यांना पडतात अनेक गाठी
त्या गाठी सोडवता सोडवता
अनेक अश्या गाठी सुटतात
अगदी एखाद्या नात्यासारखी

मला कधी कधी वाटतं
झय्राजवळ जाऊन क्षण्भर बसावं
मिटलेल्या दिवसाच दु:ख मनात असाव
मुठभर चांदण्यासाठी त्या आभाळावर रुसाव
अश्रूनी माझ्या डोळ्यांवर पाझर घालावी
अन तुझ्या स्पर्शाने ती धारच जणू गारठून जावी

तुला आयुष्यात जे काही हव
ते सर्व काही तुला सदैव मिळाव हीच माझी ईच्छा
भाग्यवान हा शब्द तुलाच फळो
ह्याचा अर्थ साय्रा जगाला तुझ्याचकडून कळो

काही न मागताच सर्व काही दिलस मला
आता अजून काय मागू मी तुझ्याकडे
मी सारखी हीच प्रार्थना करीन
माझे आयुष्यच मिळो तुला

आता ह्याशिवाय मजकडे काहीच उरले नाही . . . .

वादळ २


निरभ्र निळे आकाश असते
सर्वत्र हिरवळ पसरलेली असते
निसर्ग राजा खुष असतो
आपल्या स्रुष्टीवर विराजमान झालेला असतो

पण ह्या जगात सु:खी जीवन हे सदा अमान्य असते
हळूच सुसाट वाय्राची चाहूल लागते
काळे ढग भरून येतात
वावटळच जणू चालत येते

अश्याच अनेक वावटळी चालून आल्या
त्या वावटळींचे एक वादळ उसळले
सर्वत्र अंधार पसरला
सारे काही उध्वस्त झाले

ह्या स्रुष्टीत अशी अनेक वादळे येत असतात
सर्व काही उध्वस्त करून जातात
अनेक आयुष्य अशीच रक्तबंबाळ होतात
धरतीवर जणू अंधकार पसरतो पण . . .

पहील्या वादळासारखेच हे वादळ असते
तात्पुरते उध्वस्त करून गेले असले
तरी आशेचे किरण सोडून जाणारे
नवी आयुष्य निर्माण करून जाणारे

हे वादळ जणू सर्व काही संपण्यासाठीच निर्माण होते
सर्व काही उध्वस्त करून जाते पण काहीतरी नवं निर्माण करून जाते
अनेक आयुष्य नष्ट करते
पण नवीन आयुष्य देऊन जाते
पावसाच्या मोहक धारांचा आनंद देऊन जाते
ईंद्रधनुष्याचा आनंद देऊन जाते

वादळ चांगले म्हणावे का वाईट
चांगले पण घडते वाईट सुद्धा घडते
पण एक मात्र नक्कीच ही वादळं . . . . . .
बदल करण्यासाठीच निर्माण होतात
अन बदल करूनच नष्ट होतात

Sunday, May 20, 2007

मैत्री अशीच असावी . . . . का ?


आता आपण चांगले मित्र असू
नंतर कधी आपण खूप चांगले मित्र असू
कालावश झाली तर आपली मैत्री ? . . . .

तू माझ्याशी बोलणार नाहीस
अन आपले नाते संपुष्टात येईल

मला एकदाच सांगायचे आहे
की माझ्या आयुष्यात तूझे महत्व आहे
तूझ्यासाठी मी माझे आयुष्य बदलून टाकले
तू मला विसरलीस
तरी मला तुला विसरणे खूप कठीण आहे

कदाचित ह्या ओळी लिहिलेल्या
तू तुझ्या मित्रांना पाठवशील
तू माझ्याशी नाते तोडले असले तरी चालेल
माझ्या जवळपास असून सुद्धा

कधी ही कविता कधी त्यांना पाठव
ज्यांना तुझी आठवण येते
त्यांना पाठव जे तुझ्यावर प्रेम करीत होते
जरा त्यांनासुद्धा कळू दे

जेव्हा त्यांना कळेल
तुला त्यांना विसरणे नाही झाले असेल
तेव्हा तू त्यांचा आनंद अनुभवावास
तुला खूप बरे वाटेल

आपल्यापाठी आपल्या मित्रांची साथ आहे असे वाटेल
कारण तुला ही त्यांची पर्वा आहे
आयुष्यात प्रत्येकाला एका मित्राची गरज असते

कधीतरी तुला ह्याची जाणीव होईल
की तुझ्याकडे असे मित्र आहेत
जे तुझ्यासाठी खूप काही करू शकतात

तूला ही कविता वाचताना बरे वाटेल
कदाचित माझी आठवण येईल
पण हे तू नेहमीच लक्षात ठेव
तुझ्यासाठी कोणतरी काळजी करणारे
ह्या जगात नेहमीच कोणीतरी असेल

Tuesday, May 15, 2007

तिची कविता (ही वाट )



ती वाट सरळ असते पण. . . .
ह्या आयुष्यात अनेक काटे
पसरलेले असतात
अगदी एका गवतासारखे

त्यांचीच का आपल्याला
फुलं बनवायची असतात
बिकट वाट करून नाही चालत
हा प्रवास शेवट्पर्यंत आपलाच असतो

वाटेतून येणाय्रा जाणाय्राला पारखावे
त्यावर मगच बरोबर चालावे
नाही तर हा प्रवास खुंटत जातो
अन ती वाट अन तो प्रवास दोघांचा अंत होतो

डोळे झाकून चालून धडपडायला होते
चुकून पायाला ठेच लागते
डोळे उघडे ठेवून चाला की हो
तुमचे शिखर तुम्हाला नक्कीच सापडेल

अश्या ह्या अनेक वाटा तसेच अनेक प्रवास
आपल्या वाटा नेहमीच वेगळ्या होत राहणार
पण तेच ते प्रवास अन त्याच त्या वाटा
कधी ना कधी आपल्याला भेटवत राहणार

जरा बाहेरचे जग पाहूया की हो
तिथेले जग तिथेच पारखूया
ही वाट चालतच राहणार
त्या प्रवासाचा आनंद मात्र चुकवू नका

अन त्या आठवणींची कपि अशीच आपण जपूया . . . .

Sunday, May 13, 2007

इंद्रधनुष्य असेच असते का ?


पाऊस खूप पडत असतो
तन मन अन सारे काही चिंब करत असतो
पण ते इंद्रधनुष्य तसेच नसते राहीले
जर त्या सुर्यकिरणांचे ह्या पावसाबरोबर मिलन नसते झाले

ह्या जगात कधीच कोणाला आनंद झाला नसता
जर ह्या जगात दु:ख अन यातना आल्याच नसत्या
पण हेच जणू ते आयुष्य
त्या सरत्या पावसाच्या धारा अन सुर्यकिरणांना मिळवणारे

सर्वच दिवस सारखे नसतात
कधी त्यांच्यात अंधार असतो काळ्या ढगांचा
कधी असतो उजेड त्या निसटत्या सुर्यकिरणांचा
असेच असते का हे इंद्रधनुष्य . . . . ?

प्रत्येक पावसात उभे राहता
रंग छटा वर्णिती रंग त्या निसर्गाचे
त्या धारेचा अस्वाद घेताना
ती बोलकी फुले . . . .
खूप काही बोलवून दाखवी

असेच असते का हे इंद्रधनुष्य . . . ?

आयुष्यात असे अनेक पाऊस पडून जातात
त्या पावसामधे ते ढग भेदणारी अनेक इंद्रधनुष्य नजरेस पडतात
त्या पावसाच्या धारांची मजा घ्यावी
त्या रंगछटा पाहता पाहता

तुम्हाला तुमच्या आशेची सुर्यकिरण नक्कीच सापडेल . . . . .

Friday, May 11, 2007

बोलकी फुले . . . .


कधी कधी बागेत चालत असता
अनेक सुगंध दरवळती
अनेक रंग उधळती जणू
ती फुल काहीतरी सांगत असावी

चालत असतो मी त्या फुलांना पाहत
समोर येते ते पारीजातक
म्हणते मला माझ्या नाजूकपणावर नको जाऊस
ते पारिजातक असेच बोलता बोलता कोमेजून जाते

सुंदर सुंदर चाफा बोलती
मला जवळ घ्या
त्या चाफ्याने मन माझे सुगंधित होई
मग माझे मन मलाच म्हणे प्रीतीला जवळ करी तो चाफा

समोर येई ते गुलाब
त्या ठिकाणी मला अनेक गुलाबं दिसे
रंग अनेक पण साम्य एकच असे
ते फुल होते काट्यानी बहरलेले

हा गुलाब खूप काही सांगे
सफ़ेद गुलाब म्हणे
मला जवळ घ्या
तुमच्या नाजूक मनात माझा सुवास दरवळू दे
अन मैत्री अजून घट्टटट वाटू लागे

गुलाबी गुलाब म्हणे
जा मला जाऊ द्या कोणाकडे
अन हळूच प्रीतीची भावना मनात जागवे

शेवटी उरला तो लाल गुलाब
तो हातात आला की सारखे सांगत असतो
की मला जवळ ठेवू नकोस
मी जितका कोमल नी सुंदर दिसतो तेवढाच दु:ख ही देऊ शकतो

खरच असते की म्हणा
तोच की तो गुलाब जो प्रिती मैत्री अन शांतता दर्शवीत असतो
अन तोच का तो गुलाब
जो आपल्या काट्यानी आपल्याला दु:ख देत असतो

तोच लाल गुलाब
आपल्या काट्यांनी आपले जीवन काट्यमय करीतोच
तो गुलाब
त्या प्रितीची आठवण
मनात नेहमी जागवत असे

ती ट्रेन . . .


रोज सकाळी धावत धावत
अनेक ती ट्रेन पकडतात
खूप गर्दी असते प
ण सवयच असते त्यांना लटकायची

नेहमी कुठे न कुठे थांबत असते
प्रवासमात्र चालूच असतो
अनेक ओळखी होतात
अनेक आपले अनोळखी होतात

स्टेशन वरून स्टेशन पार पडत असतात
नवे सखे नव्या सख्या काहीश्या भेटत जातात
स्टेशना स्टेशनांचा संबध त्यांचा
स्टेशन येते अन ते पुन्हा आपल्या वाटेस निघून जातात

कधी एखादी अशी ओळख होते
जी कधीच अनोळखी होत नसते
स्टेशन असो वा सिग्नल ती भेट कधीच संपत नसते
खरोखरच की ही ट्रेन माणसं जोडत असते

इथे अनेक माणसे हरवतात
अनेक प्रसंग आठवणी बनून जातात
अनेक आठवणी नष्ट होतात
पण राहीला तो फक्त जिव्हाळा
हा प्रवास असतो कधी न संपणारा

आयुष्य हेच की अनेक अनुभवांचे
तीच का ती ट्रेन प्रत्येकाला जवळ करणारी
तीच का ती ट्रेन मार्ग जोडणारी
तीच का ती ट्रेन आठवणी सोडून जाणारी
अन तीच का ती ट्रेन आपल्या जीवन-रेषा जोडणारी

निसर्ग


हवा पाणि झाडे फुल
प्राणी पशू अन पक्षी अ
शीच काहीशी असतात ती द्रुश्य
असाच काहीसा असतो तो निसर्ग

पहाटे कधी एखाद्या गावात
घरातील खिडकीतून डोकावून पहावे
धुक्यांनी भरती आल्यासारखा तो हिरवा समुद्र
जणू त्या हिरव्या समुद्रात पोहत राहावे

त्या हिरव्या समुद्राला
काटेरी झुडुपांचा किनारा असतो
पण माझे मन हे काट्यमय झाले आहे
त्यामुळे तो काटयांचा किनारा सुद्गा
खय्राखुय्रा समुद्राच्या मऊ वाळूसारखा वाटू लागतो

तो निसर्ग मला हवा हवासा वाटतो
जेव्हा मी उन्हाने दाटून आलेल्या जागी
त्या थंड गार वाय्राने त्रुप्त होतो

जेव्हा त्या पावसाचे थेंब
माझ्या डोळ्यांवर चारून जातात

हा निसर्ग जर एका चित्रात अवतरला तर. . . .
मी ते चित्र सारखे निरखून पाह्त बसीन
त्या निसर्गात जणू मिसळून जाईन
त्या निसर्गात एकच कमी भासते
त्या प्रितिमय चेहय्राची

कोणी मला निसर्गाचे काही गाणे गाऊन दाखवेल .. .. . .
तर मी त्याला म्हणीन
वेड्या निसर्ग हा काही गाण्याचा विषय नसतो
त्याला आपण अनुभवायचे असते
त्या निसर्गात राहून त्याला जपायचे असते

मला सारखे वाटते . . . .


सारखे मला वाटते की

कधी मी माझ्यामध्येच हरवतो
कधी हरवलेला मी मज स्वत:लाच सापडतो
दिस उगवतो दिस मावळतो
रात्री जाग्या होतात आणि निजतात सुद्धा

पण त्या रात्री माझी पावले चालत असतात
तेच ते गाणे मी गुणगुणत असतो
पण माझी वाट संपत नसते
कारण मला सारखे वाटते की
नवीन वाट समोर येईल

मला सारखे वाटते की कोणी मला ह्या सगळ्यापासून दूर घेऊन जावे
मला सारखे वाटते की कोणी त्या आठवणींपासून मला लांब न्यावे
मला सारखे वाटते माझ्या आयुष्यात कोणीतरी यावे ते
रिकामे झालेले ह्र्दय त्या सुंदर स्पंदनांनी भरून टाकावे


मला सारखे वाटते डोळे मिटताच तिचा चेहरा समोर यावा
अन डोळे उघडताच तिच समोर यावी
असे वाटणे अन वाटून घेणे चालूच आहे
प्रत्यक्षात मला तुझी गरज आहे
कारण मन माझे एकटे झाले आहे
त्याला तुझी साथ हवी आहे . . . . .

फक्त एक दिवस . . .


फक्त एक दिवस . . . .
फक्त त्य प्रात:कालासाठी
मला तुझे हास्य पाहायचे आहे
मी सारखा हसत राहीन
तुझे अश्रू पाझरता
ते मी मोत्यासारखे जपीन

फक्त त्या प्रात:कालासाठी
मी तुला जे पाहीजे ते मिळवून देईन
तू मला फक्त ते हास्यच दे
आणि त्या हसण्याचा गोडवा मला जाणवू दे

त्या प्रात:कालाच्या आशेमागे
मी तुझ्यासाठी माझे जग थांबवीन
आणि तुझ्या भातुकलीच्या खेळात
राजा-राणीच्या खेळात सहभागी होईन

त्या प्रत्येक सु:खासाठी
त्या भर दुपारी
मी माझे सर्वस्व तुझ्यासाठी अर्पण करीन
मी माझे स्वत:ला विसरून जाईन

त्या क्षणांसाठी मी . . . .
मी त्या काळजी
त्या चिंता सर्व विसरून जाईन
फक्त तुझ्या त्या गोड हसण्या साठी

फक्त त्या मध्यन्हाच्या सोख्यासाठी
मी तुला जगातले सर्व सु:ख देईन
ते सर्व काही करीन
तुझ्या त्या गोड हसव्या साठी

त्या संध्याकाळी
मी तुला माझ्या कवेत समावून घेईन
तुझ्या आयुष्याच्या तु
झ्या जन्माच्या गोष्टी
तुला हळूवार पणे सांगत होती

मी त्या संध्याकाळीमी
त्या प्रत्येक क्षणी
मी देवाला पूजत बसीन
मला आयुष्यातील सर्वात मोठी भेट दिल्याबद्दल

मी त्या माता-पित्यांना मदत करीन
जे आपल्या मुलांना शोधत आहेत
त्यांच्या आठवणीत कणत आहेत
जे पालक त्यांच्या मुलांच्या खोलीत न जाता
त्यांच्या थडग्याकडे वळत असतात

मी प्रार्थना करीन
त्या माता-पित्यांसाठी
जे आपल्या मुलांना
त्या होस्पिटल मध्ये कणताना
आणि त्रास सहन करताना अस्वस्थ होत आहेत

आणि हळूच तुझ्या डोक्यावर पापा घेईन
तुझ्या त्या सुंदर केसांवर हात फिरवून
देवाकडे एकच प्रार्थना करीन
ती पुन्हा पुन्हा असाच एक दिवस
माझ्या आयुष्यात येत राहा . . . . . .

रात्री पावले चालत जाता


अनेक वाट पाहत गेलो
अनेक वाट चालत गेलो
प्रत्येक वाटेत सु:खं अवतरली
अन प्रत्येक वाटेत दु:ख अवतरली
पण ही वाट माझी नाही सुटली

ती वाट मला आपली वाटते
त्या काळोख्या अंधारात
त्या चांदण्या रात्रींमध्ये
चांदण्या प्रकाशात न्हाऊन जाता जाता

सखे सोबती सोडून जाता अ
नेक झाडं पाहत जाता
ते गाणे मनात गुण गुणत असते
त्या गाण्याची मी मजा मात्र मी घेत असतो

स्वप्नच जणू की काय
मी तिच्या खांद्यावर डोके ठेवूनत्या ताय्रांकडे पाहत होतो
आणि त्या ताय्रांमधली नक्षत्रे मोजता मोजता
जणू तिच्या तारकमय झालेल्या नयनांत हरवून गेलो

अश्याच रात्री चालत जाता
हळूच मागून कोणी येते
असा भास करून जाते
तारकांतून एक नक्षत्र जमिनिवर अवतरते

रात्र आहे तारकांची
तर रात्र आहे शांततेची
मन माझे मज नेई त्या तारकांमध्ये
विसरून जाई मी माझे स्वत:ला

असाच चालत राहतो त्या रात्री अपरात्री
त्या वाटांमधून माझी पावले मला कुठे घेऊन जातील
माझे मलाच माहीत नसते
पण अशाच रात्री मला त्या चांदण्यात घेऊन जातात

मन माझे सुखावत असते . . . सारी दु:ख विसरत असतो . . . .