स्वल्प,विराम

त्याचे श्वास थांबले होते.....
माझे मनही बोचरे...
तो जीव...गेला रे....
हेच मला सांगायचे होते..

न चिंतिले इतकं सुख..
त्याचेही दु:ख बोलायचे होते...
अवघे क्षण ते मना मारताना...
पदोपदी मज अंत:करण तुटत होते

एक भावना शिल्लक होती...
त्या चिमुकल्याची आठवण...
जपणे तिला मज भाग होते...
आज माझे "उर" रीते होते....

ओंजळीतली ती दु:खं
क्षणोक्षणी जगायची होती...
अन त्या इवल्या जिवाची चिथा...
जगता जगता जाळायची होती...

- शशांक