प्रेम व्यथा

श्वास माझे परकेच होते..
ह्याची हमी तूच मला दिलीस...
तुझे श्वास माझे आहेत...
हे विचारायचे माझे राहूनच गेले..

डाव-पेचांची सवय होती
जिंकायचे किती असे बहाणे..
तुझी सोबतच हवी होती...
म्हणूनच मी तुला जिंकू दिले

दिल्या त्या राती..
ज्यात तुला काटेच मिळाले...
पण त्यात प्रेमही दिले..
काळीजही कसे रक्तबंबाळ झाले

काट्यांनीही मऊसर व्हावे..
इतके मोहक तुझे शब्द....
मग मी उरलो तुझा दिवाणा...
आता तूच सांग मी काय करावे

वाहीले शब्द हे तुला...
तोडूनी बांध अनेक व्यथांचे
मानतो मी तुझे आभार..
तू मज असण्याचे

- शशांक