एक कविता...माझ्यासाठी

वळणांवरही लिहीताना
अनेकदा नवी वाट दिसली..
पावलांनीही माघार घेतली..
पुन्हा नव्याने साथ दीली
शब्दही तोडके पडतात .
त्या व्यथा मांडताना..
आता कसलीच खंत नाही...
जे भोगले...
ते तर भोगायचेच होते
काही वळणं
अनेक विचार बदलतात..
माझे मार्गही बदलतात..
धूसर झालेली क्षितिजं
नव्याने पारदर्शक दिसू लागतात ..
मग मीही कविता करू लागतो
स्वत:च गाळलेल्या...
नव्याने सापडलेल्या..
स्वप्नांसाठी...

- शशांक

कागदात लपवलेलं जग ..

वहीतलं ते शेवटचं पान
त्यावर लिहीलेले चार शब्द
आजही अनेकदा जगतात..
त्या आठवणी जागवतात....
घालवलेला प्रत्येक क्षण तिच्यासवे
मी त्या वहीत लिहीलेला...
गेलेला तो प्रत्येक दिवस ...
हर एक कागदावर कोरलेला.....
अनेक विचार अनेक भावना
कधी ह्सत हसत व्यक्त झालेल्या..
कधी नकळतच अश्रू ढाळलेल्या.
त्या पानावरल्य रेषाही बोलक्या.....
लिहीताना मात्र मीच "नि:शब्द"
कागदानेच मापलेल्या नात्यांचं घर
अन त्यामुळेच घट्ट अन सैल
झालेल्या धाग्यांनी बनलेलं
कागदात लपवलेलं जग ..

- शशांक

Rock Star...

लहान असताना नाचायचो...
टिव्ही वर गाणी लागताच
मग मी ही म्हणयाचो...
"मी पन होनाल एक लोक श्टाल"
आई खूप दा म्हणायची...
हो होशील सोन्या तू एकदा
Rock Star...

रचले शब्द त्या काळावरही..
ज्याने बदलली चाल
अन ताल मज आयुष्याची
आज एकटाच मी रंगमंचावरी
नव्हते कोणी
हो....मी एकटाच तो
Rock Star...

जगावसं वाटतं हर एकास
माझं आयुष्य
जगू नका कधीच
अपराधी पारध्याचं
विरक्त आयुष्य
प्रतिबिंब दिसतं मला
तो विस्कटलेला मी ...
अन त्यात हरवलेला
Rock Star...

सारे काही असूनही
झुंजतो मी स्वत:शीच
एक लढा स्वत:चाच
नशा करतोय आयुष्याचा
जगतोही आहे बेधुंद असा ..
एका आनंदी मुखवट्यातला
Rock Star...

नाही थ कायचे मला..
जगलो जरी बनावटी श्वास
गाठायचे आहे ते एक क्षितिज
जेथे असेल माझे गाणे
ऐकण्यास माझे श्रोते
अन दिलखुलास गाणारा
एक Rock Star...

- शशांक नवलकर २३-०९-२०११

प्रश्नांतला प्रश्न....

ढाळलेल्या अश्रूंचे मोल...
कुणालाच समजले नाही....
कारण असलेल्या वेदना
कोणी त्यांचा हिशोब करतच नाही

जगावं स्वत:साठी म्हणताना
स्वत:चे असे काही उरतच नाही
कितीही अट्टाहास केला तरीही
येत्या दु:खास नाही म्हणतच नाही

पावलेही कधी उलटी फिरतील
मनी हा प्रश्न कधी विचारलाच नाही..
वाटही बदलली अन नवी दिशाही
तरी मार्ग मी माझा कधी सोडलाच नाही

जगण्याच्या त-हेला बंधन नाही
कोणत्याच व्यंगास मोजमाप नाही
मी तरी असे कीतीदा विचारू,....
कदाचित त्या प्रश्नांना उत्तरच नाही

- शशांक

एक प्रयत्न

गहिवरल्या वेदना..
कीती ते अन कसले बहाणे

आसवांना पूर आला
नशेतही फक्त रिकामेच प्याले

शिल्पिले होते स्वप्नांना...
अनाहूतपणे रितेपणच मिळाले

बोललो शब्दांना माझ्या
असाही तू एकटाच, ते म्हणाले

कवितेतही पाहीले स्वत:ला..
अन तिच्यासवे मज अस्तित्व...

धूळीस मिळाले

- शशांक

when youre not there....

i always dreamed
those heavenly thoughts
never thought it will be you
who came infront across the fogs

my life is complete
when you are withing me
it brakes like an iceberg
when youre not there....

my words sometimes go mime
when i miss you badly and madly
sometimes i become colorblind...
when i close my eyes and see just you

words always tell different story
it is sometimes their deprived glory
but my heart always say , dont worry
devine love can never be imaganary

writing this poem ..
is the part of my dreams...
where i was telling you my words
and suddenly......
you dissappeared into the fogs

- shashank

खास तुझ्यासाठी

दिस आजचा..
तुझ्या नावी केला..
सोहळाच जणू मी...
साजरा तुझ्यासवे केला...

ओठी हसू पाहिले मी तुझ्या
पहिल्यांदाच डोळ्यांनी माझ्या...
आसवेही होती नयनांत तुझ्या...
पाझर फुटली अंत:करणी माझ्या

नाही जगत मी श्वास माझे...
प्रत्येक क्षणी ते असतात फक्त तुझे
रित्या हातांनी आलो होतो....
तुझ्या स्पर्शांनी सुखावलो होतो

एकच मागणे माझे प्रिये
फक्त माझी राहा...
.
.
ही साथ देतो तुला...
अन मजवर असीम प्रेम करीत राहा

- फक्त तुझा , शशांक

स्वल्प,विराम

त्याचे श्वास थांबले होते.....
माझे मनही बोचरे...
तो जीव...गेला रे....
हेच मला सांगायचे होते..

न चिंतिले इतकं सुख..
त्याचेही दु:ख बोलायचे होते...
अवघे क्षण ते मना मारताना...
पदोपदी मज अंत:करण तुटत होते

एक भावना शिल्लक होती...
त्या चिमुकल्याची आठवण...
जपणे तिला मज भाग होते...
आज माझे "उर" रीते होते....

ओंजळीतली ती दु:खं
क्षणोक्षणी जगायची होती...
अन त्या इवल्या जिवाची चिथा...
जगता जगता जाळायची होती...

- शशांक

व्यंग

ज्वलंत वेदना
जपूनी मी जगलेला..
एक जन्म माझा...
विझताना आठवलेला...

वाट चालली
काट्यांनी सजलेली...
रक्तही ओघळलेले...
हसत्या ओठांनी झेललेले..

एक शांतता..
मनास लाभते....
मग तुटलेल्या काळजास....
पूर्णत्व लाभते...

एक आस
तू नसताना..
अन सहवास ..
तुझसवे मी जगताना...

- शशांक

एक शब्दस्पर्श

काही शब्द मनास स्पर्शून गेले...
काही शब्द मनास अवहेलून गेले....
त्यांचे ते आपले आपलेसे होणे...
अन अनाहूतपणे परके करणे....

एक शब्दही उध्वस्त करू शकतो....
तीन शब्दही आयुष्य देऊ शकतात ..
त्यांचे ते स्वत:च निर्मिलेले व्यंग
अन मी त्यांतला एक पुसटसा रंग

वादळावरही शब्द जादू करतात...
ते शांत होते तेव्हा...शब्दही गरजतात..
पावसाचाही ओलावा चिंब भिजवून जाई...
ह्या शब्दांची मजा तिच मला देऊन जाई

प्रत्येक शब्दात तिचेच प्रतिबिंब
प्रत्येक कवितेत तिचेच अस्तित्व
वेडावतात मनी ते सुंदर मर्मबंध
तोच अन फक्त तिचाच....एक शब्दस्पर्श

- शशांक नवलकर

शब्दांतली कळ

शेवटचे शब्द लिहीता लिहीता
अनेकश्या सुरुवाती करून जातो...
आयुष्य कधी संपत नसते..
त्यातला मी मात्र खुंटत राहतो....

भुतकाळातले काही मज उमगले नाही
जणू डगमगता पत्त्यांचा बंगला...
तो जसा कधी स्थिर राहीलाच नाही...
मज आयुष्याचा बांध कधी घट्ट बनलाच नाही...

सांगायचे होते मला काहीसे तिला..
पण तिला माझं काही ऐकायचेच नाही...
त्रास मला ही होतो तिला कणताना बघताना.
तिला मात्र तिची कदरच नाही...

असे शब्दांचे समास किती बदलू...
मग माझा "मी"च स्वत:शी रूसतो..
घडलेल्या गोष्टींत हरवतो...
अन मग असं वाटू लागते की....
का मी हे सगळं आठवतो

- शशांक 11-9-2011 2053hrs

thank you....

कधी कधी
तुझी आठवण
मला नकळत
रडवून जातात...
पण dont worry
तुझ्या सुखद आठवणीं
त्याच मला तो आनंद देतात..
शब्दही कसे खेळ करतात
तुझ्या आठवणींत
मला मस्करीतही पिळतात...
असच आठवत आठवत.
डोळ्यातून पाणी येतं
पण dont worry
वेदना नाहीत..
सुखाश्रू आहेत...
खरच तुला काय सांगू...
आयुष्यात आलीस माझ्या..
आता मला हेच वाटतं
मी देवाकडे अजुन काय मागू...
पण dont worry
मला माहीत आहे
तुला हे सर्व आवडत नाही..
म्हणून आता मी तुझ्याकडेच मागतो...
कधी कधी देवाच्या कानात सांगतो...
इतकं सुख मी कधी मागितलं नव्हतं
पण जे मिळालं तेच अपेक्षित होतं
पण dont worry
तुझं असणं माझ्यासाठी...
ह्या सगळ्यांहून मोठं आहे..
कदाचित हेच मी मागत होतो ...
तुझ्या इच्छा तुझी स्वप्नं..
अन त्यात दडलेलं
माझं एक छोटुसं सत्य......

- शशांक १०.९.२०११ सकाळ. १०५७

प्रेम व्यथा

श्वास माझे परकेच होते..
ह्याची हमी तूच मला दिलीस...
तुझे श्वास माझे आहेत...
हे विचारायचे माझे राहूनच गेले..

डाव-पेचांची सवय होती
जिंकायचे किती असे बहाणे..
तुझी सोबतच हवी होती...
म्हणूनच मी तुला जिंकू दिले

दिल्या त्या राती..
ज्यात तुला काटेच मिळाले...
पण त्यात प्रेमही दिले..
काळीजही कसे रक्तबंबाळ झाले

काट्यांनीही मऊसर व्हावे..
इतके मोहक तुझे शब्द....
मग मी उरलो तुझा दिवाणा...
आता तूच सांग मी काय करावे

वाहीले शब्द हे तुला...
तोडूनी बांध अनेक व्यथांचे
मानतो मी तुझे आभार..
तू मज असण्याचे

- शशांक

तूच आहेस ...

तूच आहेस ...

दिस नेहमीच वेगळे...
ना एकटा मी न माझे श्वास
अन ते जगणेही नव्हते....
तुला पाहतो मी तिथे....
जिथे जिथे मिटतो मी डोळे...

नाही ते विचार विसरलेले
नाही तो विरह गहिवरलेला...
खेळ असा का सावल्यांचा
तरीही जाशील कुठे....
माझ्या नजरांपासून दूर...

निसर्गातही तू....आसमंतातही
मज ह्र्दय....मज श्वास
सारे काही तूच..
प्रमात पडतो मी त्या क्षणांत...
जिथे जिथे पाहतो तुला ....

खुष आहे मी आज....
विसरूनी झाले घडलेले....
मजा न्यारी वाटे मला..
त्या प्रत्येक अनुभवाचा
आस्वादही तूच....

उत्तरेही तुजपाशीच....
हो.. तू माझी आहेस....
माझ्या आयुष्यात
सर्वत्र फक्त तूच आहेस....

- शशांक १-९-२०११