एकांत आशेचा . . . .

पुसटशी ओखळ आता हक्काचे घर होतेय

हक्क हा नक्की कोणाचा तुझा की माझा
ज्याला दिला हक्क तोच तूला विसरला
वाट पाहतेस तू त्याची आत्रतेने
का व्हावे मन सारखे एकटे

हक्क हा ना तुझा ना माझा
वेड्या मनाची वेडी ही कथा
वेदनेच्या उन्मळी मारवा जसा
असेच नदीतीरी होते दुख़ः एकटे

दु:ख हे असते नेहमी़च छोटेसे
काटे समजून त्याला दूर करत असतो
पण जेव्हा ते आपण गिळतो
तेव्हा त्या नंतरचा गोडवा न्याराच असतो

आशेवरच का जगावे
श्वास असतात माझ्या आयुष्याचे
जगत असते मी त्याच्यासाठी
त्या श्वासांमुळेच

श्वासात हुन्कार माझ्या स्वप्नाचे
सावलीच्या मागे प्रेमाची मैना
मैनेच्या स्वरांचा नाद शोधताना
प्रत्यक्षात मी एकटाच असतो अन ती सुद्धा

तिला ना मला कोणी व्यक्त व्हायला
हे जग नेहमीच अपुरे असते
अपुर्‍या जगात आसवाची माळ गुंफ़लेली
एकटेपणाचे अविरत सत्य फ़क्त मनास उमगलेले...
तुझ्या अन तिच्या!

स्वप्न श्वास अन प्रेम
हे सर्व एक धागा बनून जातात
उरतो तो फक्त एकांत . . .

@भक्ती / शशांक