दुपारची १.२० ची लोकल...
धावत पकडण्याची होती गडबड..
मनातही चालू होती एक अनामिक बडबड...
ट्रेन चढलो पण लक्षात आले ...
"लेडीज डब्बा"
सगळ्या बायकांची नजर...
एका मारक्या म्हशीची वचक...
त्या हवालदाराच्या मिश्याही एकदम ताठ...
कशाला पडली माझी ह्या सर्वांशी गाठ....
चला लागली माझी पुरती वाट...
लाल सिग्नल लागला खरा...
तोवर घाम फुटलेला मला बरा
यमकात कविता लिहायची सवय नाही...
पण आजकाल विनोदी कविता सुचत नाही...
तरी पण challenge आहे ना....
सुटलो त्या कचाट्यातून मी खरा
त्या गाडीतून निसटलो मी जरा....
उतरता उतरता आदळलो..........
एका सुंदरश्या मुलीवर...
अन त्या मुलीने स्माईल दिली !!
अहो कविता म्हणूनच वाचा हो....
प्रसंग वर्णन नाहीए..
- शशांक नवलकर २९.३.२०११
No comments:
Post a Comment