तुज एकांती स्मरताना
मन घायाळ होऊन जाते
लाल गुलाबी पहाट जगताना
दु:खांती रात्र होऊन जाते
रे सख्या....आज तू नाहीस
अंत:करणी अनेक दु:खं वेचते आहे
अंधुक पाणावलेल्या नजरांनी
त्या प्रत्येक आठवणींत तुला शोधते आहे
बर झाले.....आज तू नाहीस
त्या सुंदर आठवणींना जपूनी
घटका घटका आयुष्य जगते आहे
त्या आठवणींही आज नकोश्या होतात
पण तुला आठवूनी श्वास जगते आहे
तुज एकांती स्मरताना
मन कावरं बावरं होते
नाही...आता नको हे आयुष्य
सा-यातुनही अलिप्त राहावेसे होते
नको आहे ते कैवल्य नको आहे ते प्रेम
काही क्षणही पुरेसे होतात
तुज एकांती स्मरताना
तुज एकांती स्मरताना...........
- शशांक नवलकर ५-८-२००९
No comments:
Post a Comment