मनाच्या कोपय्रातून....

उभी मी खिडकीत त्या
चिंतेत होती मी तुझ्या
पण अजून मी तिथेच होती
प्रतिमा जी चिंतेत होती

त्या खिडकीतून पाहते मी..
धावते चालते ते जग नथांबणारे जग
त्या खिडकीतून पाहते मी..
अनेकांचे स्वप्न साकारलेले...विस्कटलेले

पाहते मी आज स्वत:ला तिथून
लहानपणी बागडताना...खेळताना
पाहते मी स्वत:ला तिथूनच...
सगळ्यांना सोडून जाताना त्याच्यासोबत

थकले होते ते डोळे ति चित्र पाहून
थिजले होते शरीर तिथेच उभं राहून
निघून जावे तिथून एकदाचे पण...
मनाच्या कोपय्रातून मी डोकावून पाहीले...आज

वाट पाहत होते सर्व माझी तिथे
माझ्या डोळ्यातून अश्रूंच्या धारा पाझरल्या
मनातील अंधाराला भेदत धावत होती प्रकाशाकडे
थांबली तिथे...थांबले माझे श्वास...पुन्हा ति खिडकी आली....पण

जेव्हा त्या खिडकीतून डोकावले....तिथे...
मजसाठी कोणीतरी वाट पहात होते...