and your heart will smile.....

(from rucha's last line)



always fail searching person within
wait to feel that special beggining
try finding the light within..
wait for that special moment.........
and your heart will smile ..........

always trying to catch that flavour
and make god a favour
that please make my wish come true...
belive yourself yes that you...
and feel it ...
your heart will smile ....

disguised devolvered detonated
always feel low with these "d"s
questions always hammer
to make you think what the hell is this.....
comon .... you know them...and solve them....
and your heart will smile

dry up your tears
a rain of happyness is coming
end all your fears
a sun shine is coming..
feel the fresh air breathe it ...
and your heart will definately smile....

i wrote this poem.....
because of that line...
of the poem which was sweeter as wine...
but when i read the whole poem...
i never knew....my heart will smile

- shashank navalkar 23-4-2011

वसूली...

दिवस मावळत होता..
तो चहाचा पेला संपत नव्हता...
समोरच्या टेबलावरचा माणूस....
बंडलातल्या नोटा मोजत होता..
अन अचानक...
चहाचे पैसे मागणारा...माणूस...

खिशातली दहाची नोट...
त्याच्या मागे चुरगळलेली ...
अजुन एक निनावी note
दोघांच्यातला यमक.........
पचत नव्हता पण...
पैसे तर द्यायचेच ना

नोट उघडून पाहीली...
तर होती देणेक-यांची यादी....
संतप्त होऊनी ऊठलो
अन खिश्यात हात घालताच...
सापडला एक रूपया............
अन हसत हसत मलाच माझी आली दया...

महिन्याखेरचा दिवस उगवला
ती नोट अजुनही तशीच...चुरगळलेली...
खरच नशीब माझे खोटे??
वा जेथे उणे तेथेच तोटे...
त्याच होटेलात बसलेला मी..
तोच चहाचा प्याला...
अन समोरच्या टेबलावरला माणूसही...

अबोला तोडत तो म्हणाला...
" क्या साब रोकडा कब दे रहे हो "
अन सा-या घटनांचा हिशोब...लागून गेला

आयुष्यात प्रत्येक गोष्टीचा होशोब....
घटका घटका वसूली केल्यावरच लागतो का ?

- शशांक नवलकर ५-३-२०११

" i m fail "

३ मार्च सकाळचे ११ वाजलेले असतील मी माझी टेस्ट संपवून ऊठत होतो , मनात अनेक विचार येत होते मी पास झालो असेन वा नाही पण म्हंटले मनी जे व्हायचे ते होईल अन मागून ती नियंत्रक आली अन म्हणाली " तू पास झालास , ९४९... " काही क्षणांसाठी मी स्तब्ध होतो पण नंतर आनंद आकाशाएवढा मोठा झाला होता..... बाहेर पडलो तर एक मुलगी रडत होती.. दिसण्यावरून चांगल्या घरची होती पण मी विचारलं काय झालं ... न बोलता निघून गेली.... मी सर्वांना माझ्या टेस्ट ची बातमी सांगत होतो अन तेवढ्यातच ती मागनं आली अन म्हणाली.....
(सत्य घटनेवरून लिहीलेली ही कविता आज पोस्ट करतोय)

" i m fail "

"मी फेल झाले"
हेच ऐकायच होतं न तुला...
झालं का तुमचं समाधान...
ओरबाडलेल्या मनाला....
अपयशाचे घाव मिळाले...
अन त्या सळसळत्या रक्तासवे
मी सारे मिटवण्यास निघाले...
जगणे असते कशासाठी..
आयुष्य साकार करण्यासाठी...
स्वप्नं पूरी करण्यासाठी....
पण नको मला ते आता सर्वकाही....
खरच हे व्रण बुजवण्यास औषध असते तर ...
मला कोणतेच व्यसन नाही ....
कसलीच ओढ नाही...फक्त एक लक्ष होते...
तेही मी दुरावले..अपयशी गमावले.
नैराश्य घेऊनी घरी परतले
काय सांगू बाबांना....
कष्ट करून त्या माणसानी पैसे जमवले...
अन मी ते माझ्याच मस्तीत घालवले...
पण मी ठरवले..
जे घडले ते सत्य सांगायचे.....
वाट पाहत आसक्त उभा तो पिता..
मजकडे आशा ठेऊनी बघत होता
पण मी नीरस नजरांनी त्यांच्याकडे पाहिले.....
"बाबा.... मी फेल झाली" ....
एकच वाक्य क्षणभंगूर वेदनांच कारण
त्यांनी मला मिठीत घेतले
अन ते म्हणाले...
" पोरी तू पुन्हा नव्याने सज्ज हो....."
अन जो आत्मविश्वास निर्माण झाला...
तो अढळ होता...
खरच " thanks " ....

- शशांक नवलकर

surprise.... ??

दुपारची १.२० ची लोकल...
धावत पकडण्याची होती गडबड..
मनातही चालू होती एक अनामिक बडबड...
ट्रेन चढलो पण लक्षात आले ...
"लेडीज डब्बा"

सगळ्या बायकांची नजर...
एका मारक्या म्हशीची वचक...
त्या हवालदाराच्या मिश्याही एकदम ताठ...
कशाला पडली माझी ह्या सर्वांशी गाठ....
चला लागली माझी पुरती वाट...

लाल सिग्नल लागला खरा...
तोवर घाम फुटलेला मला बरा
यमकात कविता लिहायची सवय नाही...
पण आजकाल विनोदी कविता सुचत नाही...
तरी पण challenge आहे ना....

सुटलो त्या कचाट्यातून मी खरा
त्या गाडीतून निसटलो मी जरा....
उतरता उतरता आदळलो..........
एका सुंदरश्या मुलीवर...
अन त्या मुलीने स्माईल दिली !!

अहो कविता म्हणूनच वाचा हो....
प्रसंग वर्णन नाहीए..

- शशांक नवलकर २९.३.२०११

recycle bin

होता होता एक अप्रेजल
नेहमीच ती राहून जाते...
माझी नाही तुझी जास्त
फक्त हीच तू-तू-मे-मै होत असते

संतप्त विरक्त आसक्त
अशी काहीतरी यमक वाली
प्रेमकविता नाही पण...
दु:ख व्यक्त करणा-या ओळी ..(resignation letter)

खरच एक बदल हवा असतो
त्याची प्रत्येक जण वाट बघतो
होत तर काहीच नाही...
च्यायला दरवेळी एक बकरा बनत असतो

ही cycle कधीच न संपणारी...
तुमच्या आमच्या सारख्यांची
पैसे काय आज आहेत उद्या आहेत...(अगदी पर्वा पण...)

असे कित्येक लेख...कित्येक कविता...
लिहिल्या गेल्या फाडल्या गेल्या..
पण माझ्या कवितेचं तात्पर्य...

इथे प्रत्येकाच्या अपेक्षा recycle होतात...
सगळेच त्याला बांधील होतात....
असे अनेक letters लिहून होतात..
कविताही करतात काही (माझ्यासारखे)

म्हणूनच....

- शशांक

त्या सावल्यांची दिशा...

वाट पाहिली त्या दिवसाची
वर्दळ दिसे जेथे सावल्यांची
अंध:काराने गजबजलेली...
एक डार्क कविता लिहिण्याची

जन्म जिथे मनुष्याचा...
उजेड जिथे प्रकाशाचा...
अस्त जिथे सूर्याचा....
उगम तेथेच सावलीचा...

अबोलतेपणी अजाणतेपणी...
सावल्याही होतात कधी बोलक्या...
अनेक वेदना अवखळ स्पष्ट होतात...
जेव्हा जिवंत भावनाही होतात मुक्या

जे शक्य नाही प्रकाशात...
होई साध्य ते अंधारात
लपंडाव तो सावल्यांचा
चालत राही...अनंतात

ओढ मलाही त्या सावल्यांची
लागते जणू एक नशा.
म्हणूनच लिहीतो एक कविता पुन्हा....
शोधुनी त्या सावल्यांची दिशा...

- शशांक नवलकर १०-४-२०११