
नाजूक असा तो स्पर्श
रात्र होती ती मिलनाची
थांबवले नव्हतेस तू मला
नाही थांबवू शकलो होतो मी तुला
प्रत्येक क्षण आता असतेस तू
मनातच काय ह्र्दयात वसतेस तू
एक झालो होतो आपण तेव्हा
बोल ना प्रिये...मला विसरशील का
चित्रकार आहे मी असा
वेडा रंग रंगांचा जसा
मोह मला नेई वाहून तुझ्या प्रेमरंगात
होशील ना माझ्या प्रेमरंगात....
सौंदर्यात हरवतो मी तुझ्या
जणू हरवतो मी चित्रात तुझ्या
रंगवले मी स्त्रीत्व तुझे ....
तव आठवले ते क्षण प्रेमाचे
रंगातूनही स्पर्श होतो मला
तुझ्या प्रीतीचा तुझ्या यौवनाचा
जेव्हा चढतो मला तुझा नशा
गुंग होतो मी प्रेमात तुझ्या
पाहतो तुज चित्राकडे
असते तुझे अस्तित्वच खडे
न बोलवे काही तुज पाहता
तुला पाहतच राहावे.... तुला पाहतच राहावे
1 comment:
कविता मस्त आहे. तसेच कवितेचा विषय मला फ़ारच आवडला.
Post a Comment