आयुष्याचे झाड

कोणी का राहीलं नाही एकटे
विचार करतो मी का असा
जेव्हा असतात सर्व इथे तिथे
सर्वच जर आहेत इथे...तर का मी असा एकटा

एकटा...एकटा...एकटा पुरे झाले...
नाही करी मी आता तो विचार
न जगावी ती दु:ख जगावे फक्त ती सु:खं
आयुष्यातील दु:खी झाड खुंटून टाकावीत

मनात येती आयुष्याचे झाड...
वाढवले मी कित्येक वर्षे
ना कधी थांबले वाढणे..पण...
पण त्या झाडाकडे कोणीच पाहिले नाही

झाडं बनली वारा देण्यासाठी
पण मज हे आयुष्याचे झाड...
नाही कधी थांबले ना कधी झडले
नाही पाहत इथे कोणी तर थांबू नये वाढत जावे

साधीसुधी म्हणच आहे बुवा...
झाडे लावा झाडे जगवा...
आयुष्याचे झाड आपले जगवा..
पालव्या फुलतील सु:खाच्या
त्यांना कधीच खुंटू नका देऊ