विझून जाऊ देत त्या आठवणी मज मनातून

सुखद आठवणी आनंद देतात
दु:खद आठवणी दु:खच देतात ना....
त्या आठवणी विसरून जाऊ शकतो पण..
त्या अंत:करणातून विझत नाहीत...जखमा देत असतात

पण आज ते क्षन आले..जेव्हा विझती त्या आठवणी मज् मनातून

ही दु:खी कविता नाही असे म्हणतो मी
पण जी दु:ख होती त्यांना आज विझू देत
आयुष्यात येत आहेत अनेक आनंदाचे क्षण
आज त्यांना मला जगू देत...अनुभवू देत

जगू दे मला ते आनंदी क्षण व विझून जाऊ देत त्या आठवणी मज मनातून

त्या दु:खात होते मज अन तिचे आनंदाचे क्षण
पण आज ती नाही तिचे क्षण नाहीत काय करू मी त्यांचे
नाही तमा आज मला त्या क्षणांची जे मज देती त्रास
काटेच ते झाले आहेत आता रूपत आहेत अंत:करणात

दूर करू दे मला त्या काट्यांना विझून जाऊ देत त्या आठवणींना

जेव्हा असतो सगळीकडे आनंद पसरलेला
तेव्हा काय करू मी ह्या दु:खद क्षणांचे... आठवणींचे
ते आनंदी क्षण त्या आठवणी जणू पुन्हा पुन्हा जगाव्या
आयुष्याच्या लेखातून जणू ते पान गळून जावे ज्यात असावेत ते क्षण..त्या आठवणी

म्हणूनच का ते सुख तो प्रत्येक क्षण मला जगू दे व विझून जाऊ दे त्या आठवणी मज मनातून