दोन ह्र्दयांची दोन स्पंदने
जेव्हा नकळतच एक होतात
चांदण्याही नभातल्या मग
चांदणे सजवू लागतात
जवळ येताच तू साजणा...
ही स्पंदनेही आता बोलू लागतात
श्वास गुंततो श्वासात इतका..
अलगद चुकतो ह्र्दयाचा ठोका...
नजरेत तुझ्या पाहता स्वत:ला
हरवते मी माझेच स्वत:ला....
विसरून जाते देहभान मी...
तुज विचारांत विलीन होताना....
क्षण एक एक ओला होतो
तुझ्याच विचारांनी चिंब करीतो...
तॄष्ण तॄष्ण ह्या वसुंधरेला...
तुझ्याच प्रणयाने तॄप्त करीतो
आठवतो स्पर्श तो पुन्हा पुन्हा..
जातो मजला घेऊन स्वप्नांच्या दुनिया
उघडता डोळे कवेत तुझिया
मग लाजही लाजे आज स्वताला
- भारती सरमळकर आणि शशांक नवलकर
No comments:
Post a Comment