विझलेले अस्तित्व

उन असो पाऊस असो...
ती रात्र एक सारखीच असते
सुर्यास्त असो वा सुर्योदय
आमचे अस्तित्व हे विझलेलेच असते

आपल्या आपल्यांसाठी भटकत असतो
पोटा-पाण्यासाठी भरकटत असतो
सुर्यअस्त होता.... अंधार पसरता....
आमचे कोणीच नसते....न आम्ही कोणाच्या असतो

चिखलात फेकून चिखल उडवतात
कमळ बनवून कळ्या उधळतात
जळफळत्या आगीत जळत असतो.....
आग शांत होत नसते पण अस्तित्व.... विझलेलेच असते

सुर्य उगवता जगण्यास वेळ नसतो
सूर्य मावळता जगण्यासाठी खेळ असतो
प्रेम माया आपुलकी सारे फक्त शब्द
प्रत्येक रात्र का असतो आम्ही फक्त नि:शब्द्

जळत्या काडीसारखे आम्हाला विझवले जाते
काचेच्या बाहुलीसारखे सर्वत्र खेळवले जाते
आमचे प्राण हे आमचे नव्हतेच कधी.....
शिल्लक आहे फक्त अस्तित्व जे कायम विझलेलेच असते

ही कविता फक्त तुझ्याचसाठी....

आपल्याला आयुष्यात अनेक लोक येता-जाता भेटतात.. भेटीचे माध्यम वेगवेगळे असू शकते.... online असो किंवा
offline.... ती भेट एक वेगळाच अनुभव असतो. काही लोक क्षणार्थी स्मरतात... तर काहील लोक क्षणार्धात विसरून जातात... पण माझ्या आयुष्यातील एक अनुभव... एक भेट...त्या व्यक्तिसाठी एक खास कविता...




दु:ख प्रेम...यातना भावना
हास्य अश्रू.. हे सारं कोणासाठी
तू आहेसच खास...तुझा सहवास
करतो ही कविता फक्त तुझ्याचसाठी

उन पाऊस वादळ वारा
शब्दच असे असतात...वाहून जाण्यासाठी
तुझी मैत्री तुझा विश्वास जिंकण्यासाठी
तुला ही कविता फक्त तुझ्याचसाठी...

नाते तुझ रहावे असेच अतूट
तुझा विचार येता शब्द होती एकजुट
विसावतात तुझे शब्द तुझ्या आठवणी....
त्यातूनच बनते माझी कविता... फक्त तुझ्याचसाठी....

कधीतरी तू वाचशील ही कविता...
माझ्या भावना, माझे शब्द तुला कळ्तील
तुझ्या आठवणी तुझे बोल आठवतात...
म्हणूनच करतो आज ही कविता फक्त तुझ्याचसाठी

तुझ्यासारखी कोणीच नाही....

कधी न वाटले होते आज....
तुझी मैत्री ठरेल इतकी खास
आठवतो तो क्षण ....
तुझ्याशी पहीलाच बोलताना....
तुला hi बोलताना....तू bye बोलेपर्यंत बोलताना....
रागवायचीस तू प्रत्येक वेळा जशी आज
म्हणायचीस आलाय तुला भलताच माज
पण तरीही वाटायचीस मला तू खास....जशी आहेस आज
जेव्हा पण तुझी आठवण यायची...
मनात काय ह्र्दयात तुझी काळजी असायची
तू समजत नव्हतीस मला नाही समजलीस आज
पण मी तेव्हाही तुला समजलो होतो अन आताही समजत आहे
best friend...प्रेयसी....एक छान व्यक्तिमत्व कसं असाव
हे फक्त तूच अन तूच सांगू शकतेस...
अन मी ही तुझ्याबद्दल हेच सांगतो सर्वत्र...
तुझ्यासारखी कोणीच नाही....

रात्रीचा पाऊस

नभ दाटून येता...
थंड वारा वाहतो
सूर्य अस्त होता....
वरूणराजा बरसतो

लखलखती तो प्रकाश
वीजांचाच तो लखलखाट
बरसता सरी नाद बेधुंद
पसरती माती साथ सुगंध

चिंब चिंब होऊनी पावसात
विसावते माझे मन तिथे
तन मन मज बहरते....
ती रात्र पावसात बरसते जिथे....

वादळ.. वारा... गडगडाट
सर्व काही असे ही रात्र
बरसातात सरी घननाद अश्या
ह्या रात्रीच्या पावसात....

तू भिजतेस तेव्हा....

थेंब थेंब चिंब करती मला..
असा पाहतो मी तूला
वेड लागते आज पाहून तुला
तू भिजतेस जेव्हा...

नाते तुझे माझे काहीच नाही
पण का जुडते ते नाते पुन्हा पुन्हा
थांबवूनी सारे....स्तब्ध नजरांनी पाहतो तुला
तू भिजतेस जेव्हा...

चिंब चिंब तुझे तन...मोहले माझे हे मन
सळसळती हवा...तुझ सौंदर्य.. भिजवते मला
नाही सोडवे तुझा लळा....पहत रहवे तुला...पुन्हा पुन्हा
तू भिजतेस जेव्हा...

क्षण तो यावा पुन्हा पुन्हा...
पाहत रहावे तुला पुन्हा पुन्हा
हातात हात घेऊनी भिजावे तुझ्या सवे...
वाटते हे सारे मला पुन्हा पुन्हा...
तू भिजतेस जेव्हा ....